Jaarvergadering op ‘De Knobbel’ met demonstratie mortierschieten

Het is niet een plek waar ik vaak kom. Maar als ik er wel ben is het een oase van rust, bijna idyllisch. De Officierskantine en het naast gelegen gebouw liggen op het hoogste punt van het terrein. ‘De Knobbel’ is de hoogste heuvel van de Veluwe. Het biedt een fraai uitzicht over het ASK, het Artillerie Schiet Kamp en daar is ook de ‘Legerplaats bij Oldebroek’ gevestigd.  Voor de beide gebouwen loopt een laan, de hoge bomen bieden beschutting tegen een regenspatje, er groeit gras, het is net een parkje. Dat is de ambiance voor de jaarvergadering van de Kon. Ned. Ver. ‘Ons Leger’. Ik ben als eerste aanwezig en controleer of de afspraken die Peter Klop en ik op 3 april hebben gemaakt zijn nagekomen. Voor de ontvangst met koffie in de Officierskantine staat alles gereed. In het naastgelegen gebouw moet een zaal nog ingericht worden voor een vergadering. Peter en ik verplaatsen een tafel, de chef hofmeester (thans: catering manager) zet de stoelen op de goede plek. Voor de algemene vergadering staat nu alles gereed. In de Officierskantine druppelen de deelnemers binnen. Dat is een fraaie ruimte met veel historie. In gebrandschilderde ramen staan de namen van tussen 1940 en 1950 – WO II en Ned. Indië –  omgekomen officieren en aspirant-officieren van de artillerie. Het zijn er meer dan 300. De kamer van de commandant is bijzonder, straalt veel traditie uit en ook veel rust met het zitje met zware fauteuils rond de open haard. De deelnemers tekenen de presentielijst en wanneer iedereen er is volgt een verplaatsing naar het naastgelegen gebouw waar de jaar vergadering stipt op tijd begint met een welkomstwoord van de voorzitter, Peter Striek, in ‘het Walhalla van de artillerie’. De vergadering is bijna geheel gewijd aan de financiële situatie van de vereniging. De interim-penningmeester, Flip Wessels, doet verslag van zijn werkzaamheden. De vorige penningmeester heeft een wanordelijke administratie achtergelaten. Hij werkte nauwelijks mee om de stukken over te dragen, ze kwamen in een schoenendoos. Daarna heeft Flip alles uitgezocht en eerst de rekening over het jaar 2012 opgemaakt, vervolgens die over 2013. In 2012 is het 100jarig bestaan van de vereniging gevierd. In een paar jaar tijd is het vermogen aanzienlijk afgenomen, van € 86.000 naar € 50.000. Aan de behandeling van de begroting  van 2014 met een tekort van € 8.500 gaat een rapport van de Kascommissie vooraf. Aanzienlijke ingrepen in de exploitatie worden voorgesteld. De voorzitter gaat er namens het bestuur op in. Er worden enkele forse ingrepen in de exploitatie van ‘Armex’, het tweemaandelijks tijdschrift van de vereniging, voorgesteld. Geen 6 nummers per jaar meer, maar 4 nummers. Een nummer kost € 6.000. Van zes naar 4 betekent een kostenreductie van €12.000. De veranderingen in de cijfers worden mondeling gebracht, moeilijk te volgen. Vanuit de vergadering komen diverse opmerkingen. Iemand merkt op dat er in 2013 veel wanbetalers zijn geweest. Met 750 betalende leden en 120 abonnementen zou de opbrengst aan contributies € 26.000 moeten zijn geweest. Er is slechts € 16.000 binnen gekomen. Voor 2014 wordt de opbrengst op € 21.500 geraamd, daarin is een contributieverhoging verwerkt. Ik merk op dat de contributieopbrengst in geen verhouding staat tot de kosten van Armex. De vereniging is te klein geworden om een dergelijk kwalitatief hoogwaardig en duur blad te kunnen bekostigen. Het moet een verenigingsblad worden en dat met aanzienlijk minder kosten. Een ander merkt op dat nagedacht moet worden over de  toekomst van de vereniging. Op suggestie van Ernst Haitsma wordt er een commissie ingesteld en de leden worden aangewezen. Ook wordt er gepleit voor een extra algemene vergadering in september, uiterlijk oktober, van dit jaar om met elkaar diepgaand over de toekomst van de vereniging te praten. De begroting wordt, zij het met mondeling toegelichte veranderingen, vastgesteld en de contributie bedraagt voortaan € 40 per jaar. Flip Wessels treedt af als penningmeester en wordt benoemd tot erelid. De overige bestuursleden blijven nog een jaar aan. Twee uur heeft de vergadering geduurd. De lunch wacht al een tijdje in de Officierskantine op ons. Het is een vrij traditionele Nederlandse lunch: soep, een kroket, harde en zachte broodjes, kaas- en vleesbeleg, melk en sinaasappelsap. Peter Klop is tafelpresident en geeft aan het eind van de lunch nog enkele aanwijzingen voor we naar het schieten met mortieren gaan kijken. Het liefst zou hij ons afmarcheren naar de controletoren, helaas is dat met dit gezelschap niet mogelijk. Bij de toren wacht kapitein Klaver ons op. Hij werkt niet bij het Vuursteuncommando van het ASK, hij is van het Kenniscentrum Wapens en Munitie. Voor alle krijgsmachtonderdelen worden hier wapens en munitie getest. Maar ook voor de politie en voor het bedrijfsleven. Hij spreekt over groot kaliber, dat is munitie groter dan 25 mm en over klein kaliber, dat onder 25 mm. Ook is er nog een groep diversen: handgranaten, mijnen, en andere explosieven. Er wordt veel gemeten waaronder aanvangssnelheid. Ook worden er foto’s gemaakt. Er staat een camera die 20.000 beelden per seconde kan maken.  Hij vertelt wat er gaat gebeuren. Er wordt met twee mortieren geschoten op een doel in het voorterrein, 3.750 meter. Als er geschoten wordt gaat er een sirene af, dan duurt het nog 10 seconden voor het schot valt. De brisantgranaat gaat 3 km. de lucht in om dan hopelijk op het doel te vallen. We moeten op veilige afstand van de dichtstbijzijnde mortier blijven, een lijn voorbij een container mag niet worden overschreden. Het is er winderig, er staat een flinke bries, en fris. De inslagen zijn moeilijk waar te nemen. Na een paar schoten zie ik in de verte een paar wolkjes. Het schieten wordt stilgelegd. Een mortier is te bekijken, kapitein Klaver toont een granaat en vertelt enkele eigenschappen. Zie ook:  http://youtu.be/YjWN466bGeE     Er worden nog een paar schoten gelost. Het is tijd voor een opkikkertje. Die staat klaar in de Officierskantine. Zo rond half vier spreekt de voorzitter een slotwoord voor deze dag. Die is uniek. Het is vrij uniek dat er in een ledenvergadering gediscussieerd wordt over de vraag hoe het nu verder moet met de vereniging. Hij spreekt tenslotte de catering manager toe. De heer Kurk bestiert de Officierskantine al 30 jaar. ‘En hier kan alles, dankzij hem’. Hij overhandigt aan de heer Kurk een envelop met inhoud voor het personeelspotje. En daarmee is een eind gekomen aan deze dag op ‘De Knobbel’.