Tweede Advent

De gebruikelijke mededelingen voorafgaande aan de dienst in de Zuiderkerk staan op het scherm opzij van de preekstoel. De voorganger is vanmorgen ds. Wim Everts en Henk Kremer zit achter de klavieren van het orgel. Koster Ger-Jan Voerman is de gastheer en Ilse Heusinkveld bedient de beamer. In het liturgisch bloemstuk staan twee kaarsen, de een brandt de ander niet. De plaat die vorige week in de Oude Helenakerk te zien was staat hier niet. Het woord van welkom en de mededelingen worden gelezen door ouderling Henk Klein Hesselink. De collecte in de kerk is voor het project van Henk Kaemingk in Mexico en bij de uitgang voor het pastoraat. Wat het project in Mexico inhoudt heb ik opgezocht en wat pastoraat betekent weet ik wel maar waar gaat de opbrengst van de collecte naar toe? Na bemoediging en groet en het zingen van lied 442 wordt de tweede kaars aangestoken. De dominee weet dat een van de kinderen hem daarbij wil helpen. Stephan komt met zijn groter zusje naar voren en steekt de tweede kaars in het liturgisch bloemstuk aan. Dat symboliseert een weg van lavastenen. Johannes de Doper zegt dat hij een wegbereider is en spreekt over een pad dat begaanbaar is. De witte cyclamen in het bloemstuk geven de bloei aan die ontstaat waar mensen wegbereider worden voor elkaar. ‘Zie kijk hoe vanuit geloof in de liefde de hoop groeit in een wereld waarin zoveel donker is. Goede God sterk ons in het verlangen naar bloei. Dat wij in ons denken, doen en laten Uw weg gaan’. Er zijn acht kinderen die naar de nevendienst gaan. De dominee maakt nog even een praatje met hen. De vorige zondag kwam er in deze kerk iemand binnenlopen met een verrekijker. Als je door zo’n kijker kijkt zie je rondjes, een plaat omgeven door cirkels. Die verschijnt op het scherm. Er staat een man op die in een rivier staat. ‘Wie is dat?’, vraagt de dominee. De kinderen weten het antwoord: ‘Johannes de Doper’. Ze weten ook welke rivier het is: de Jordaan. Die ligt op de grens van de woestijn en het beloofde land. De kinderen verlaten achter het lichtje de kerkzaal en dan wordt het projectlied gezongen. De eerste lezing is uit Jesaja 40:1-11, de tweede uit Johannes 1:19-28. Advent is de tijd van verwachting, we zien uit naar de komst van de Messias, het Licht der wereld. Het volk van Israël heeft er eeuwenlang naar uitgekeken. Er breekt een nieuwe tijd aan. Johannes staat op het breukvlak van twee tijden. De woorden van Jesaja klinken uit zijn mond. ‘Troost, troost mijn volk, zegt jullie God’. Troost is een mooi woord, troost hebben we nodig. Ons leven is als gras en als een bloem. In het Latijn betekent troost ‘consolari’. Dat betekent met degene zijn die alleen is. Dat is ook de ander niet alleen laten in zijn of haar verdriet. Troost, troost mijn volk, want de Messias zal komen. God wil met ons zijn om zich over ons te ontfermen. Een nieuwe tijd zal aanbreken. Johannes roept op om het oude leven achter je te laten en een nieuw leven te beginnen. Ieder die dat wil wordt gedoopt en ondergedompeld en komt tevoorschijn als een wedergeboren mens. Net als eeuwen geleden toen het volk van Israël voor de Jordaan stond om het beloofde land binnen te gaan. Ze moesten eerst door de rivier. Maar wat is er van het volk geworden? Het is alsof Johannes wil zeggen: Kom naar de rivier, dompel je onder en begin een nieuw leven. Velen laten zich dopen. De invloed van Johannes op het volk is groot. De autoriteiten in Jeruzalem maken zich zorgen en sturen een delegatie. ‘Wie ben je?’, is hun vraag aan Johannes. De vraag zal wel wat minder vriendelijk zijn gesteld. Johannes antwoord is ontwijkend. ‘Ik ben niet de Messias’. Dan vragen ze of hij Elia is. ‘Die ben ik ook niet’, zegt Johannes. En op de vraag of hij de profeet is antwoord hij kortaf met ‘Nee’. Dan zegt Johannes van zichzelf: ‘Ik ben de stem die roept in de woestijn: Maak recht de weg van de Heer, zoals de profeet Jesaja gezegd heeft’. Johannes is wegbereider van iemand die na hem komt. Die moet groter worden, Johannes kleiner.800px-Grunewald_Isenheim1 Dat is afgebeeld door Grünewald op het Isenheimer Altar. De foto van het altaarstuk verschijnt op het scherm. De vinger van Johannes is opmerkelijk lang. Het detail wordt getoond. Midden onder jullie staat iemand die u niet kent, hij die na mij komt. De volgende dag, na het bezoek van de priesters en Levieten, spreekt Johannes de woorden ‘Daar is het lam van God dat de zonde van de wereld wegneemt’. Ook het lam is op het schilderij afgebeeld en wordt in detail getoond. Tegenwoordig is het opkomen voor jezelf. Of zoals Harry Mulisch zei: ‘Je moet leven alsof je onsterfelijk bent’. Johannes wil ons een andere weg tonen. Hij is een stem die roept in de dorre vlakte van de woestijn. Ons leven heeft soms veel weg van een dorre woestijn. Johannes is de stem die roept in die woestijn, zoals in Jesaja. Johannes ziet zichzelf staan in de lijn van de oude profeten. Het gaat om de komst van God in onze wereld. God die ons nabij wil zijn en die met ons mee wil gaan op de weg van ons leven. Johannes zegt dat de Messias is gekomen, maar je ziet hem zomaar over het hoofd. Hij is mens onder de mensen ‘het lam van God dat de zonde van de wereld wegneemt’. Dit is een van de meest fascinerende momenten in de Bijbel. God die met ons meegaat en onder ons wil wonen. De vraag: Wie ben je? kan ook aan ons gesteld worden. Geef er maar eens een antwoord op. Het is een vraag om over na te denken in de advent. Wat vind je belangrijk in je leven, waar is je leven op gericht? Johannes zag zich als wegbereider. Misschien geldt dat ook voor ons, dat wij wegbereiders zijn. Dat wij de stem zijn van Hem die roept in de woestijn. God wil ook in ons leven tot aanschijn komen. Daar gaat het om, dat Christus ook in ons wil wonen. Dat Hij met zijn liefde in ons leven wil komen zodat ons leven nieuwe glans krijgt. God laat zich kennen, in de hartverwarmende inzet van de een voor de ander. Om elkaar te bemoedigen in het leven. Dat er een eind zal komen aan het duister. Dat wij op de weg zijn naar het eeuwige licht van God die alles zal zijn in allen. Na het amen worden van lied 463 de verzen 1,2,3,6 en 8 gezongen. Er is een mededeling van overlijden van zes gemeenteleden. Na de dank- en voorbeden afgesloten met het Onze Vader wordt de collecte gehouden, de kinderen komen binnen en de dominee heeft nog een mededeling. Ook dit jaar zal er op 24 dec., kerstavond, een lichtjesroute zijn. Er worden nog figuranten gezocht en wel 30. Morgenavond is de eerste bijeenkomst in de Zuiderkerk. De collecte in de kerk is voor het project van Henk Kaemingk in Mexico. Van de website van het Aaltens Christelijk Mannenkoor haal ik de volgende informatie:
“Doel van ons Benefietconcert.
Henk Kaemingk (1955) uit Barchem woont al sinds 1990 in het Noorden van Mexico en werkt daar onder de Tarahumara-indianen. In al die jaren heeft hij een bijzondere band opgebouwd met deze
indianenstam. Een aantal van hen is inmiddels christen geworden. Naast het geven van Bijbelstudies, DTS (Discipelschaps Trainings School), cursussen en voorlichting, werkt Henk samen met deze mensen aan verschillende projecten: bouwen van waterreservoirs en kassen, kweken van olijfboompjes en een aantal medicinale bomen en planten. Hij is getrouwd met Edith, een Mexicaanse vrouw uit Pachuca, een stad in de buurt van Mexico-stad. Samen hebben ze vier kinderen: Carolina, Michael, Yoshiah en Hezekiel. Zijn belangrijkste doel is deze mensen bekend maken met het Evangelie. In één van zijn nieuwsbrieven schreef hij ooit: “Als de Here het huis niet bouwt, tevergeefs zwoegen de bouwlieden daaraan….” Het is niet ons werk, het is Gods werk en wij mogen een steentje bijdragen aan de opbouw van Gods Koninkrijk.
Ida Kassies-Kaemingk”.
Het slotlied is lied 440 de verzen 1,2,3 en 4. Na afloop van de dienst is er gelegenheid om in de hal en de grote zaal een kop koffie, the of fris te drinken en een praatje met elkaar te maken.

Over Tijme J. Bouwers

Doctoraal economie RU Groningen 1967 Mil. Dienst, 1968-1969, oud res. officier cavalerie Prov. Zuid-Holland, afd. toezicht gemeentefinanciën Min. van Fin. Inspecteur Rijksfinanciën 1972 - 1976 Burgemeester Ferwerderadeel 1976 - 1988 Burgemeester Aalten 1988 -2004
Dit bericht is geplaatst in Kerk, PKN. Bookmark de permalink.