Overdracht voorzitterschap Brabantse lunchtafel – deel 2

Aan tafel wordt staande het derde couplet van de huzarenmars gezongen, de heren blijven staan en Dirk van Zuidam, nog voor even president, spreekt enkele woorden bij het overlijden van jhr. Willem Clifford Kocq van Breugel die in de leeftijd van 100 jaar is overleden. Willem was een geziene gast op deze lunch, zijn 100e verjaardag is gevierd op de Eemlandlunch. De uitvaart heeft vandaag in kleine kring plaatsgevonden. Na een minuut stilte neemt iedereen plaats en behandelt Dirk enkele ingekomen stukken. Zoals het bericht van verhindering in dichtvorm van tafeloudste Pieter Blussé voor de bijeenkomst van december. Pieter heeft 14 jaar in de archieven gewerkt en draagt op de laatste lunchbijeenkomst van deze tafel in 2014 het familiearchief in de vroegere Statenzaal te Dordrecht aan de gemeente over. Dirk gaat er bij zitten en wanneer ik hem aanspoor volgens het programma zijn afscheidsrede te houden geeft hij aan graag eerst het voorgerecht achter de kiezen te hebben. Dat vereist handelen mijnerzijds, de keuken moet van deze wijziging in kennis worden gesteld. Een kalfssalade met truffels en mayonaise, voortreffelijk bereid en van smaak, komt op tafel. Ik bekijk nog eens de uitnodiging van 2 jan. jl. Een ruiter met een fakkel die in een donker bos zijn weg zoekt staat voorop de convocatie. Wat heeft Dirk ons te zeggen? Dirk is merkbaar wat onrustig, het woord nerveus wil ik niet gebruiken. Hij begint met te zeggen dat toen hij elf jaar geleden… Twee keer wordt hem duidelijk gemaakt dat het veertien jaar geleden is, het dringt moeilijk tot hem door. Jan Baudoin is van mening dat Dirk toe is aan een rekentoets. Dirk draagt in algemene zin de verantwoordelijkheid voor de lunch in Boxtel over aan een troijka met ondersteunende troepen waaronder Jan Lakeman. De kist met memorabilia blijft hier en de sleutel krijgt Jurgen Bosmans. Waarom draag ik het commando Over? Ik moet steeds meer ballen in de lucht houden en moet een keuze maken. Bovendien schenk ik veel aandacht aan de sociale component en kan niet alles meer bijhouden, fysiek gaat het ook wat minder. Dirk noemt vier zaken waar hij zijn aandacht op richt, ‘maar het meest belangrijke is dat ik tijd ga vrijmaken voor mijn kleinzonen’ (applaus). Dirk noemt enkele hoogtepunten uit de 14jarige geschiedenis van deze lunchtafel. Het ‘Buffet van Nix’, het Workums aardewerk bord bij het 10jarig bestaan, de twee Poolse lunches, de goede band met 42 BVE uit Oirschot en de lunchdas van Huub Bindels. Anekdotes zijn er ook genoeg. Zoals het tafeltje waar Wlad Kohutnicki gewoonlijk aan zit. Het gros van zijn tafelgenoten verstaat niets meer of moet uitvinden aan welk oor men moet gaan roepen. Bij het woord oor moet ik denken aan het (aangezette) oor van Eugene van Bouwdijk Bastiaanse. In 2004 bezocht Pieter Blussé, gekleed in schipperstrui, mij op intensive care en schoof mij in mijn bed het halve ziekenhuis door. Ik denk aan Gerrit Costermans, rentmeester, maar vooral liefhebber van Wein, Weib und Gesang. Vlak voor zijn overlijden kwam hij hier in auto met chauffeur, zijn verpleegster bracht hem in rolstoel binnen. Dirk dankt allen voor het vertrouwen in hem geschonken. ‘Wat me het meest is bijgebleven is uw dankbaarheid en de losse, maar waardige, wijze waarop we hier met elkaar omgaan.’ Zijn drie opvolgers wenst hij veel succes en onderstreept dat met voor elk een levenselixer, een flesje Amaretto. Applaus. Tuur van der Pas heft een lied aan: ‘Zonder onze Dirk kunnen we niet leven’ en laat ons genieten van een glas wijn. Rob Goldman neemt het woord. Hij heeft ook Jurgen en Elise Bosmans uitgenodigd om bij de overdracht van het voorzitterschap aanwezig te zijn. ‘Ook zij maken immers deel uit van dit gezelschap’. Rob noemt de zeven officieren die voor het eerst op 22 maart 2001 hier bij elkaar kwamen. Eugene van Bouwdijk Bastiaanse, Oscar Overbeek, Wim Vredevoogd, Leo Venrooy, Herman Willems, Dirk en hijzelf. Rob memoreert enkele hoogtepunten uit het bestaan van deze tafel. Het ‘Buffet van Nix’, de tafeloudste, het kapittel van ereleden, een eigen das met logo dat ook het kokspak siert, het zingen van het Huzarenlied, de twee Poolse lunches, de bevordering van de kok tot erewachtmeester titulair. In 2012 sprak Dirk voor het eerst over zijn voornemen om het voorzitterschap neer te leggen. Hij had Leo Venrooy op het oog, ‘maar die vluchtte naar Zuid-Afrika’ (hilariteit). Rob zegt Dirk dank voor diens voorzitterschap. Hij neemt Dirk het ambtslint af en spreekt de volgende woorden: ‘Ik dechargeer je, namens het kapittel van ereleden, de tafeloudste en de leden van deze tafel, als voorzitter van de Boxtelse VOC lunch onder gelijktijdige benoeming tot EREVOORZITTER van deze tafel’. Donderend applaus.