Routineuze lunch in het hart van de Bossche Meierij

Het is grijs en druilerig weer, de voetganger loopt tussen de druppels door. Zo ook Dirk van Zuidam en ik. We treffen elkaar op de parkeerplaats achter de Sint-Petrusbasiliek in Boxtel. Dirk wijst me op een smal en hoog gebouwtje aan de rand van het ommuurde kerkhof. Alleen al over dat huisje is onlangs een boek verschenen. Het is een overkapping, een overhuizing, van twee grafstenen voor de familie Von Hartitzsch. We lopen langs ‘Museum De Canonije’, een vroeger huisje voor kanunniken. Ertegenover staat ook nog een fraai monumentaal pand. Op de Markt komen een paar vaste gasten aangereden. Dirk houdt er drie aan, dat geeft mij de gelegenheid om bij binnenkomst van ‘De Waag’ de reeds rond de toog verzamelde wapenbroeders ‘Attentie’ te vragen, en de komst van ‘De Erepresident’ aan te kondigen. Dat heeft effect, de vier aanwezige geüniformeerde officieren springen bijkans in de houding, de overige lunchgasten zijn voorbereid op de binnenkomst van de met de hoogste eretitel begiftigde oud president. (Alle foto’s zijn van Ruud van Nooijen). Het is de gebruikelijke kout. Informeren naar elkaars gezondheid, een praatje naar aanleiding van de vorige lunch en praten over de actualiteit. Heb je dit gehoord, dat gezien, oh ja, je zou dat nog doen, etc. Zo noteer ik direct al drie toezeggingen.
Majoor Stef Laarman is met drie officieren van 42 BVE (brigade verkenningseskadron) aanwezig op de maandelijkse bijeenkomst van de Brabantse lunchtafel van de Vereniging Officieren Cavalerie. President van dienst is vandaag Dick Soelaksana. Hij geeft het sein dat we aan tafel gaan. Niet iedereen ziet direct een vrije stoel. Tuur van der Pas scharrelt wat rond, vindt een zitplaats naast Rens Sol die daar met hoorbaar gebrom mee instemt. De muziek zet in, staande wordt het Huzarenlied gezongen. Sommigen zingen wel dapper mee, maar hebben een vinger in elk oor gestoken. De geluidknop van de installatie had wat lager kunnen staan. Een van de vier officieren is een artillerist. De Elnt van de artillerie zingt uit volle borst mee. Dat levert hem een compliment van de tafelpresident op. In zijn openingswoord staat Dick even stil bij de aanwezigheid van vier officieren van 42 BVE. Van Oscar Overbeek is een dankbrief ontvangen voor de collectieve kaart met meeleven die hij een maand geleden ontving. Van het ongemak dat hem begin febr. jl. trof heeft hij geen nadelige gevolgen overgehouden. Er zijn een aantal berichten van verhindering, één wordt genoemd omdat deze bijzonder is. Herman Willems staat vandaag stil bij het feit dat hij aan Corrie 50 jaar geleden zijn jawoord gaf. In juni a.s. komt kol. Kees Kuijs die ooit gediend heeft bij 43 Tkbat. Hij is thans werkzaam bij de marechaussee en was operationeel commandant van alle agenten in het rampgebied van de MH17 in de Oost-Oekraïne. Het eerste glas wijn is van Dick, deze tafel is zijn eersteling als voorzitter.
Het voorgerecht komt op tafel. Een salade met stukjes vlees van de zijlende van een rund gelardeerd met een pittige saus, een opmaat voor de smaak van het ‘Buffet van Nix’ dat de volgende keer plaatsvindt. Majoor Stef Laarman krijgt het woord. Van zijn voorganger, Ruud Theunissen, heeft hij het advies gekregen om deze lunch zeker te bezoeken. ‘Daar moet je aanwezig zijn’. 42 BVE gaat deel uitmaken van de snelle interventiemacht, NRF (Nato Response Force). Eind vorig jaar is het eskadron gecertificeerd. ‘Ze moeten erop los kunnen slaan’, roept iemand. Aan het behalen van een certificaat is een oefening vooraf gegaan. Maastricht is bevrijd. ‘Van Onno Hoes?’, vraagt een aanwezige. Eind mei a.s. is er weer een belangrijke oefening. Stef kondigt aan zo vaak als mogelijk op deze lunch aanwezig te zullen zijn.
Onze erepresident krijgt het woord. Voor deze lunch heeft hij een stoel gezocht tussen David van Lennep en mij. Natuurlijk voert hij staande het woord. Dat is usance: staande voert men het woord. Zij die zittend iets zeggen, schreeuwen ergens iets tussendoor of zijn gewoon in een wat opstandig humeur. Zo niet Dirk. Hij deelt mee dat Elnt Stijn de Jong, hier present, is toegetreden tot het bestuur van de VOC en dat wordt met applaus beloond. Voorts licht Dirk het programma van de algemene vergadering op 2 mei in Dordrecht toe. Hij heeft daar een prachtig verhaal over geschreven en laat dat circuleren; het staat ook op de website van de VOC. Hij vergeet niet ons op te wekken naar Dordrecht op 2 mei a.s. te komen. Het is de stad waar onze tafeloudste, Pieter Blussé, zijn roots heeft. Dirk neemt weer plaats maar verheft zich terstond weer van zijn zetel voor een nabrander: Omdat hij a.s. zondag de leeftijd van 70 jaar bereikt biedt hij ons een glas wijn aan. Het hoofdgerecht wordt opgediend. Het is een moot geroosterde zalm – mijn gehoor liet me even in de steek: ik verstond koosjere – met aardappelmousseline, zeekraal en nog veel meer. Wim Vredevoogd en Barend Koopman, tegenover mij, krijgen een stuk vlees van een zelf gemest varken voorgezet.
Over het 75jarig bestaan van de Zutphense lunchtafel mag ik van de president enige woorden zeggen. Op 16 oktober a.s. zal dat worden herdacht. Het college van B&W van Zutphen zal ons ontvangen in de historische Burgerzaal uit 1450. Een lid van de Historische Vereniging Zutphen zal een korte lezing verzorgen over ‘De Militaire geschiedenis van Zutphen’ waarna de lunchgasten zich begeven naar het restaurant ‘s -Gravenhof’ alwaar een warme lunch zal worden genuttigd. Het woord ‘warme lunch’ ontlokt Tuur van der Pas spontaan applaus, hij had al aangekondigd voor een broodjeslunch niet naar Zutphen te komen maar zal nu zeker van de partij zijn. Ik vertel nog dat er twee bijzonderheden aan deze lunchtafel zijn. De tafel is opgericht op 3 okt. 1940, tijdens de bezetting. Daarmee is in optimale mate vorm gegeven aan de doelstelling van de VOC: kameraadschap ook in de praktijk brengen in moeilijke en gevaarlijke tijden. Het tweede is dat er al enige tijd geen voorzitter van de tafel is maar een waarnemer. Ooit overleed een voorzitter, iemand anders werd voorzitter. Die overleed binnen een jaar. Er kwam weer een nieuwe voorzitter, die overleed binnen drie maanden. Toen is Henk Nix gevraagd. Die vroeg raad aan zijn vrouw. Henk wilde geen voorzitter worden, maar de functie wel waarnemen. De doelstelling van de voorbereidingscommissie is dat tijdens deze lunch 75 wapenbroeders aanwezig zijn. Bij mij aan tafel opperen enkelen het idee om vanuit Boxtel met een bus naar Zutphen te gaan.
Spreekt er meerdere personen dan vraagt, mits aanwezig, Piet Hoevenaars ook het woord. Hij is blij dat er jongeren aan deze lunch aanzitten. Het ‘Blauwe Boekje’ mist hij iedere dag. Hij dringt er bij het bestuur van de VOC op aan nog een keer het boekje uit te geven. Hij stipt de onderduik tijdens de Tweede Wereldoorlog aan. Ook voor officieren van de cavalerie gold toen dat ze elkaar onder alle omstandigheden moesten vasthouden. Ze moeten meer weten dan hoe een glas wijn op de juiste wijze vast te houden. Dat geldt ook nu nog steeds. De inbreng van Piet leidt, zoals gebruikelijk, tot veel gespreksstof. Naast mij zit Hans Steenmetz die op 16 maart jl. op de website van Sytzama een groot artikel heeft gepubliceerd onder de titel ‘Militairen van het 1e Regiment Huzaren die na de capitulatie, in de oorlogsjaren en erna zijn gesneuveld’. Hans vertelt er uitvoerig over. Zie: https://www.sytzama.nl/ Een huisgemaakte stracciatella met chocolademousse etc. is het nagerecht. Dick Soelaksana besluit de tafel officieel. Hij heeft deze tafel voor de eerste keer voorgezeten en daarbij geen fout gemaakt. Het was alsof hij het altijd al gedaan heeft.