Falcon Walk

Deze wandeling is georganiseerd door de Luchtmobiele Brigade te Schaarsbergen. Het is mijn eerste tocht in georganiseerd verband die ik dit jaar loop. Het is een tocht door bos, over heide, door parken,  over landgoederen en langs kastelen en, door fraaie stadswijken van Arnhem en – dat moet vooral gezegd – door enigszins geaccidenteerd terrein met voor de wandelaar scherpe hellinkjes. Ook over zandpaden zijn we gelopen, door mul zand geploeterd. Ik heb voor de 30 km.  gekozen, dat is om te beginnen genoeg. Na de start valt me de omvang van het kazerneterrein op. Oude gebouwen met zwart-witte luiken, jaren zestig gebouwen en nog recentere gebouwen staan er op het terrein. Over een fietspad vlak langs de A12 komen we bij de ‘Koningsheide’, een bos- en heidegebied van de gemeente Arnhem. Van een paar wandelaars hoor ik dat dit gebied begin juli 1976 in brand heeft gestaan. Het is hier al wat glooiend. De A50, Arnhem – Apeldoorn, wordt overgestoken. Dan komen lopen we over een heideveld, het Rozendaalse Veld. Er komen zandpaden, en het zand wordt rul. Gelukkig is er de afgelopen tijd wat regen gevallen, maar drie weken warm weer en we zouden tot onze enkels door het mulle zand hebben moeten lopen. Na de heide komt bos waar we over smalle en af en toe steile paadjes gaan. Wortels liggen over het pad en steken er soms gevaarlijk hoog boven uit. Zorgen dat je niet struikelt betekent afstand bewaren tot je voorganger. Hier kom ik de man met de hamer tegen, ik loop stug door en weg is ie. Er komt weer een groot heideveld, maar kijk eens goed: tussen de heide staan hele kleine boompjes. Ze zijn systematisch geplant en zullen de heide doen veranderen in een bos van grove dennen. Na een afslag naar rechts voert de route niet meer omhoog, maar omlaag. De wandelaars dalen neer op kasteel en landgoed Rosendael. In de Oranjerie drink ik een paar kop koffie en neem een appelgebak erbij. Twee wandelvrienden lopen binnen. Corrie en Jaap, ik ken ze van de 11sredenwandeltocht. Op de boot regelde een andere wandelvriend vijf of zes slaapplaatsen aan het eind van het gangpad en zij sliepen ook in dat groepje. We spreken af met elkaar een eind op te lopen, maar in het park van het kasteel raak ik ze kwijt. Bij de volgende rust zal ik ze wel weer zien, denk ik. In Rozendaal staan grote huizen, er is een straat met grote woningen in dezelfde stijl, duidelijk door een projectontwikkelaar ontwikkeld. Door een stuk bos komen we bij een autosnelweg, ik vraag me af waar we zijn. Er is wel een routebeschrijving met RA en LA en RD maar geen overzichtskaartje. En ik geef me te weinig tijd om me te oriënteren. Weer thuis heb ik op Google Earth de gelopen route opgezocht. We lopen langs de A12 in Oostelijke richting. Onder een viaduct door en direct zijn we bij Bronbeek. Over het grindpad ervoor langs, door het park en een stuk bos en in de uiterste hoek van het terrein is rust, een soort wagenrust. Er wordt groentesoep geschonken, helaas geen tomatensoep, en het broodje heb ik thuis gesmeerd. Hier zie ik Corrie en Jaap weer, ik ben net bezig aan mijn laatste lepel soep; ik zal ze direct hebben ingehaald. Dat valt tegen. Er komen drie dames voorbij die een stevig tempo lopen, zij zullen mij zeker bij Corrie en Jaap brengen. Over landgoederen lopen we, Angerenstein, Klarenbeek, door parken en langs vijvers, Arnhem is een stad met veel groen. Bij ‘De Steenen Tafel’, een restaurant in een waterleidingtoren,heb ik mijn wandelvrienden in het vizier en even later, bij een voetgangersoversteekplaats, heb ik ze ingehaald. Nou maar eens een praatje maken hoe het met hen gaat. Corrie werkte bij een kleine aannemer die in de slechte jaren personeel ontsloeg, maar zij werkt er nog. Jaap heeft 30 jaar bij een hoefijzerfabriek gewerkt maar door zijn lichamelijke handicap is hij zonder werk geraakt, is terecht gekomen bij de WSW in Apeldoorn en maakt zich zorgen over de uitwerking van de Participatiewet. Hij vraagt me of ik de burgemeester van Apeldoorn ken dan zou ik een goed woordje voor hem kunnen doen. Gaat hij per 1 jan. a.s. niet over naar de gemeente dan komt hij in de bijstand. Jaap komt uit Zuidlaren waar ik geboren ben. Even doorpraten en dan blijkt dat hij de kleinzoon is van de kruidenier die 300 meter van mijn ouderlijk huis zijn zaak had en waar ik de maggifles nog heb laten bijvullen. Zo hebben we opeens gespreksstof genoeg. Bij Brasserie ‘De Boerderij’ drinken we thee op het terras. Ook hier is een fraaie vijver. Even verderop staat kasteel Zypendaal. Hier gaat de route omhoog en omlaag, er zijn sprengen – het heldere water stroomt zachtjes. De route voert door een rustige wijk van Arnhem, het is de Noordwestelijke kant van de stad, net onder de Schelmseweg. Straten zijn omzoomd met bomen in het groen. Bij de kruising van de Schelmseweg en de Amsterdamseweg , bij de weg naar Oosterbeek, staat een kunstwerk van niet roestvrij staal. Het huis Klein Warnsborn staat leeg, over een zandpad en langs een diepe spreng  komt de route bij ‘Groot Warnsborn’, een hotel-restaurant dat onlangs is afgebroken en in dezelfde stijl is heropgebouwd. Daar ligt een groep militairen in het gras. Een ervan, Oberman, ken ik. De andere drie zijn reserve wachtmeesters eerste klas van de cavalerie, twee van Alexander en een van Sytzama. Met twee ervan heb ik gesproken. Ze zijn alle drie lid geweest van het Cavalerie Ere Escorte en nog steeds erbij betrokken. Wachtmeester Udo heeft bij 41 Tbat in Hohne gediend. Hij was ook in Amersfoort bij de herdenking van 200 jaar Cavalerie. We komen langs het monument van Clement van Maasdijk, het eerste slachtoffer van de Luchtvaart in Nederland op 27 aug. 1910. Schaarsbergen doemt op. Het Pannekoekenhuis Den Strooper is fraai opgeknapt. Het viaduct onder de A12 onderdoor, het bos in, over enkele zandpaden en dan lopen we het terrein van de Oranjekazerne op. Vandaar op het terrein van Groot Heidekamp waar oude gebouwen staan, die bijna allemaal rijksmonument zijn geworden hetgeen me voor militaire exploitatie wat bezwaarlijk voorkomt. Er staan diverse voertuigen, een mini pick-up valt me op. Ik meld me af, krijg een medaille waarop een valk met twee zwaarden – het symbool van de luchtmobiele brigade. Ik heb trek in een kroket, maar er is alleen pasta met een saus. Dan maar water uit mijn eigen fles en een meegebrachte appel. De zon is gaan schijnen en die laat ik mijn lijf verwarmen. Gekleed in een korte broek en een T-shirt geniet ik er een poosje van.