Bienener Altrhein

In de afgelopen weken ben ik vier keer in het natuurgebied tussen Rees en Emmerich geweest. Ik heb vier keer dezelfde wandeling gemaakt, het langste rondje dat er te maken is. Op 9 nov. was het zacht weer, de koeien stonden nog in de wei. Op 30 nov. was het kil en waterkoud en er hing een lage nevel. Op 14 dec. scheen de zon uitbundig en was het aangenaam wandelen. Vandaag vriest het, er ligt een laagje sneeuw en de natte sneeuw op de wegen is bevroren. Wat mij opviel op 9 nov. is dat er zoveel ganzen waren. Ze vlogen heen en weer en waren erg onrustig, net alsof ze hun plekje nog moesten vinden. Op wel 10 plekken in het gebied zitten grote groepen kolganzen te grazen. Waakzaam zijn ze wel. De ganzen die recht op me af komen vliegen, vliegen echt niet loodrecht over me heen. Altijd bewaren ze een te grote afstand voor een schot hagel (40 meter). Op diverse plekken zitten zilverreigers. Hier tel ik er 10 en op één plek 20 – in totaal heb ik 60 zilverreigers geteld. Buizerds zijn er ook genoeg. Zo aangenaam het weer op 9 nov. was, zo guur is het op 30 nov. Ganzen zijn er genoeg, zilverreigers al duidelijk minder. Op omgeploegd land zitten ook ganzen. Ze vallen niet op, maar bij gericht kijken op de akker zie je ze. Het zijn geen kolganzen zoals op 9 nov. Hun schutkleur is perfect. Alleen als ze het wit aan hun staart laten zien, herken ik dat er ganzen lopen. Ze zijn donker, misschien zijn het rietganzen en enkele grauwe ganzen. Voorbij de ruïneboerderij zitten de ganzen vlakbij de weg door het gebied. Ze zien mij kennelijk eerder dan ik hen zie, want als ik ze opmerk lopen ze al van me af. Bij de verste boerderij zitten nog 6 zilverreigers en nog net zie ik een nutria. Het beest, geen bever en geen rat, maakt zich snel uit de voeten. Achter de zomerdijk, dichtbij het eindpunt van de wandeling, brandt een vuur. Achterin de boomgaard wordt snoeihout verbrand, ik denk dat zoiets in Nederland niet meer is toegestaan. Op 14 dec. is het 4 à 5 graden boven nul met een zon aan een heldere hemel. Op de plas van een vroegere zandafgraving zitten kolganzen zich in het water te spoelen. Een flink gespetter. Met de kijker observeer ik verderop een grote groep ganzen. Wat ik met het blote oog dacht te zien klopt: er zitten brandganzen tussen. Evenals de vorige keren zie ik geen reeën, geen fazanten en geen hazen. Boven de Grietherorter Altrhein vliegen aalscholvers. Wel zie ik nog een paar nijlgansen. De laatste zijn ook duidelijk te herkennen aan hun rauw geluid, net alsof ze protesteren dat ze gestoord worden. Ze kunnen ook blijven zitten, ik doe ze echt niks. Na de wandeling ben ik nog even naar de Rijn gereden bij restaurant Nass. Vandaag is de wereld in de Bienener Altrhein wit. Ik loop over het fietspad waarop bevroren natte sneeuw ligt. Dat loopt niet gemakkelijk en ik heb ook nog verkeerde schoenen aan. Mijn wandelschoenen heb ik aangetrokken. Daarmee loop ik ook de vierdaagse. Gelukkig zit er flink wat profiel onder de schoenen, maar voor uitglijden blijft het uitkijken. De ganzen zoeken vandaag een groter gebied dan dit natuurgebied om te fourageren. Dat betekent dat ze ook buiten het gebied hun kostje halen. Tegen zonsondergang komen ze terug. Met dit weer moet ik niet zo stevig op lopen zodat ik er van moet zweten. Dat lukt aardig. Maar ook niet zo dat ik het koud krijg, dat lukt ook. Daardoor heb ik vandaag van deze wandeling erg genoten. Door een winters wit gebied, met alleen het geluid van gakkende overvliegende ganzen. Een enkele voetganger komt me tegemoet, een enkele auto rijdt me achterop. Het voelt alsof het gebied even voor jou alleen is. Aan het eind van de wandeling gaat de zon onder. Ik probeer er een foto van te maken. Ben ik nog op het goede moment op een mooie plek voor een kiekje. Greet belt om te vragen wanneer ik thee kom drinken. Ik druk nog even af, thuis zal ik wel zien wat het geworden is. Bij de kerk van Grietherort staat mijn auto en vandaar rij ik terug naar huis.