Overdracht voorzitterschap Brabantse lunchtafel – deel 3

De feitelijke overdracht van het voorzitterschap van Dirk van Zuidam aan een driemanschap vindt op de volgende wijze plaats. Nadat Rob Goldman Dirk heeft ontdaan van het ambtslint en Dirk is benoemd tot erevoorzitter hangt Rob het ambtslint om de schouders van Dick Soelaksana, feliciteert hem met zijn voorzitterschap en deel mee dat hij overgaat tot installatie van Eric Puik als voorzitter. Het ambtslint wordt door Rob van de schouders van Dick om die van Eric gehangen. Ook Eric is nu voorzitter. De derde voorzitter is Rob Hiltmann die wanneer hij het ambtslint krijgt omgehangen die blijft dragen omdat hij de rest van de bijeenkomst presideert. Rob zegt dadelijk een speech te zullen houden, excuseert de tafeloudste en geeft Robbert Jan Nix het woord. Die zegt dat hij gisteravond van mij het verzoek ontving om het gedicht van Pieter voor te dragen. Hij vraagt of hij te verstaan is aan de ‘Behindertentisch’. Hij heeft ook een eigen gedicht gemaakt en draagt dat voor. Dan declameert hij het gedicht van Pieter en toont zich een waardige vervanger van de tafeloudste. Hij springt op tafel en heft het lied: ‘For he’s a jolly good fellow’ aan, dat uit volle borst wordt meegezongen. Als Robbert Jan zijn vinger hoog houdt moeten we even pauzeren. Het hoofdgerecht komt op tafel. Een flink stuk skrei met van alles erop en erbij. Voortreffelijk. Namens het kapittel en de tafeloudste deel ik mee dat in het komende jaar de afgetreden president zich nergens mee mag bemoeien. John Mantingh gaat staan om aan de hand van drie dicht beschreven A-viertjes een verhaal af te steken. Vorig jaar, ter gelegenheid van mijn hartfalen, had hij voor mij een presentje meegebracht. Ik hoor dat hij mij ‘de meest verdienstelijke tanker’ noemt en denk dat het cadeautje voor mij is maar dat loopt anders. Vorig jaar is het hier blijven liggen en niet bij mij bezorgd. Daarom zijn er voor de prijs van meest verdienstelijke tanker nu vijf personen genomineerd. Aangezien er hier geen tv aanwezig is noemt hij alvast de winnaar: Hans Steenmetz. Dat is niet omdat hij van de 4 mij toegevoegde S3-en de allerbeste was maar omdat hij mij op Bourgondische wijze deelgenoot heeft gemaakt van een of ander geheimzinnig laat middeleeuws genootschap. Dan zwerft John heel Europa door komt uit bij de grote volksverhuizing en zijn eigen stam, de Terencten die samen met de Unigoten te peerd terecht kwamen bij de plek waar de Lippe ontspringt: Mantinghausen. Een deel van hen trok verder en kwam terecht in Drenthe daar waar nu het dorp Mantinge ligt. Dan geeft John geschiedenisles, van de oudheid tot het heden en weer terug. Hij roemt de bekwaamheden van Hans Steenmetz. Die weet zeer veel van de slag bij Overloon/Venray, vertelt ons bij de herdenking in Voorthuizen veel van wat er in de meidagen 1940 is gebeurd, ook de Jappenkampen en de politionele acties hebben zijn aandacht en tenslotte staat hij in de archieven van Euskirchen bekend als ‘Herr Ritmeister’. Hans krijgt het presentje, een bouwpakket voor een paar tanks. Rob Hiltmann zegt zo dadelijk het woord te geven aan Ruurd Reitsma, bedankt mij voor de intensieve voorbereiding van deze dag. Hij vertelt een anekdote die plaats vond bij de ‘Goudrenet’. Dirk stond zich op te winden. ‘Je moet op tijd komen’. Wat bleek? De heren stonden hem reeds op te wachten. Ruurd Reitsma vertelt dat morgen aan de inspecteur-generaal op een veteranenbijeenkomst een boekje aangeboden wordt. Dat is geschreven door Gerard van der Lee met als titel ‘Onze Jan in Indië’. De schrijver is een van de 150.000 mannen die na de oorlog naar Nederlands Indië zijn uitgezonden om daar de orde te handhaven. Het is geschreven in het perspectief van toen. De cavalerie kan trots zijn op de bijdrage die het wapen heeft geleverd. Een crème brulee met een bolletje ijs komt tegen kwart voor drie op tafel. Tegen drie uur spreekt Rob Hiltmann een slotwoord. Hij varieert op de eenheden, ooit in Oirschot gelegen, 11 Tkbat en 13 ZVE. 11 is het gekkengetal en 13 het ongeluksgetal. Waarom drie voorzitters? Er is afgesproken dat ik er iets over zeg. Eric Puik vertegenwoordigt het Brabants element, Dick Soelaksana komt uit den Haag en Rob heeft ‘binding met het Zuiden’. Van overwegend Van Sytzama gaat het in de leiding naar Boreel. “Maar ik heb bij alle regimenten gediend’, zegt Rob. De afspraak is dat bij toerbeurt de bijeenkomsten worden voorgezeten, Eric Puik in februari en Dick Soelaksana in maart. Rob bedankt Dirk voor 14 jaar voorzitterschap en heeft als presentje een boekje. Hij dankt de delegaties uit den Haag en Zutphen voor hun aanwezigheid. Het is tijd te gaan. Een enkeling wordt daar aan herinnerd door zijn dochter die haar vader het etablissement uit weet te krijgen.