Getoonde dankbaarheid

Vanmorgen wordt het heilig avondmaal gevierd in de Protestantse Gemeente Aalten. In de Oude Helenakerk is de voorganger ds. Hendrik Jan Zeldenrijk. Bij binnenkomst klinkt orgelspel, Joop Ormel speelt de melodie van ‘De kerk van alle tijden kent slechts een vaste grond …’ Theo Bannink spreekt het welkomstwoord en leest de mededelingen. A.s. woensdagavond wordt de dankdienst voor gewas en arbeid gehouden in de Oosterkerk. Lied 286 wordt gezongen waarna votum en groet worden uitgesproken. De dominee zegt dat de dienst wat anders verloopt dan zoals we gewoon zijn. De kinderen gaan wat eerder naar de nevendienst. Ze horen verhalen over God en Jezus en dat zien ze straks in het avondmaal. Een van de kinderen zal straks een schaal met brood binnenbrengen. Onder het zingen van drie verzen van lied 935 komen acht kinderen naar voren, een ervan gaat met de kaars in handen voorop naar gebouw Elim. Gelezen wordt uit Lucas 17 de verzen 11 tot 19. Na het zingen van lied 834 waarschuwt de dominee de kerkgangers. Meestal lukt het niet om tijdens een avondmaaldienst de overdenking wat korter van duur te doen zijn, vanmorgen lukt dat wel.
Tien mensen worden genezen van een vreselijke ziekte. Alleen de Samaritaan komt terug om Jezus te danken. Jezus vraagt zich af: ‘Zijn er niet tien gereinigd? Waar zijn de negen anderen? Wilde niemand anders terugkomen om God eer te bewijzen dan alleen deze vreemdeling?’ Als je probeert je te verplaatsen in dit verhaal dan denk je: Dat kan toch niet waar zijn. Zitten mensen zo in elkaar als ze blij zijn dat ze geen dankbaarheid tonen? Nee, dat kan niet waar zijn, zo zitten mensen niet in elkaar. Misschien zijn ze zo blij dat het er bij blijft. Misschien herkennen mensen onder ons dat. Er zijn periodes in ons leven dat het moeilik was, heel moeilijk. Je hebt gebeden. Het is goed gekomen , je bent blij en het blijft erbij om God te danken. In het verhaal vraagt Jezus om dankbaarheid die je toont.
Als we vandaag in de kerk zitten dan zitten we hier als heel verschillende mensen. We zijn verbonden door het geloof. We geloven in en vertrouwen op God. Dat Jezus richting wil geven aan ons leven. Dat we genezen zijn van zonde, van dingen die niet goed zijn. Dat we uitzien naar Zijn komst. Dat wordt tastbaar in de viering van het avondmaal. We zijn mensen die onderweg zijn naar Zijn toekomst. We zijn nooit alleen, we worden geleid door Gods beloften. Hoe gaan wij om met het verhaal dat gelezen is? Hoe zit het met onze dankbaarheid? Wat is dankbaarheid. Betekent het dat we elke week naar de kerk moeten komen? Of dat we elke dag enige tijd voor God reserveren? Dan wordt het moeten.
Wat is getoonde dankbaarheid? Heeft het niet te maken met ons leven? Met de keuzes die je maakt of niet maakt. Met wat je zegt of niet zegt. Het heeft te maken met de betrokkenheid bij de wereld maar ook met onze alledaagse contacten. Laatst zei iemand tegen me: ‘Ik ben begonnen met me heel bewust te zijn van elk contact dat ik heb. Misschien zegt u: Ik wacht op de perfecte gelegenheid. Je zou ook kunnen zeggen: Beginnen maakt de gelegenheid. Want dankbaarheid mogen we uitstralen. Na het amen van de preek speelt Joop Ormel eerst even op het orgel waarna lied 911 wordt gezongen. Namens de commissie missionair diaconaal werk vertelt Dirk Jentink wat over de bestemming van de opbrengst van de collecte. Het geld gaat naar een project in Thailand. Daar is maar 1% van de bevolking christen. Er is een theologie opleiding waar ook studenten uit Birma, Laos, Cambodja, Nepal en Zuid China naar toe komen. Aan de McGilvary faculteit van de Payap Universiteit in de stad Chiang Mai wordt de opleiding aangeboden. Vanuit Nederland is Hendrie van Maanen in 2013 uitgezonden om daar theologie te doceren. Door de opbrengst van de collecte wordt zijn werk gesteund maar worden ook de kosten van de opleiding van vijf studenten bestreden. De dominee verzoekt de kerkgangers te gaan staan, er volgt een mededeling van overlijden van twee gemeenteleden waarna van Psalm 90 het eerste vers wordt gezongen.
Na de dank- en voorbeden wordt de collecte gehouden en komen de kinderen weer binnen. Een kind draagt een schaal met brood en daarachter een diaken met een beker wijn. De dominee leest ter inleiding op de avondmaalsviering het tafelgebed ‘Naar U zijn wij op weg’, zie het Dienstboek, deel I, pag. 307 en 308. Lied 91a vers 1 wordt gezongen. De viering is een lopende viering, op twee plaatsen worden brood en wijn uitgedeeld. Er is glutenvrij brood en ook is er druivensap. Ook kan uit kleine bekertjes worden gedronken, maar daar wordt niet veel gebruik van gemaakt. De aanwezige leden van de kerkenraad nemen als laatsten, staande voor de kansel, brood en wijn tot zich. Lied 416 is de slotzang waarna de zegen wordt uitgesproken.