De week van gebed voor de eenheid van de christenen is dit jaar van 21 t/m 28 januari. Net als in vorige jaren is er een oecumenische dienst in de r.k. St. Helenakerk te Aalten. De orde van dienst is een grootste gemene deler van die van de deelnemende kerkgenootschappen. Een belletje kondigt het begin van de dienst aan waarna een intredelied wordt gezongen, de verzen 1,2,3 en 5 van lied 287 ‘Rond het licht dat leven doet’. Gerda van Netten spreekt een woord van welkom. Vijf geloofsgemeenschappen in Aalten zijn verenigd in het Beraad van Kerken dat deze dienst organiseert. Pastor Jos Droste en dominee Hendrik Jan Zeldenrijk werken aan deze dienst mee. De christelijke kerken in de Cariben hebben het thema aangereikt: ‘Recht door zee’. Het thema verwijst naar hun bevrijding uit de slavernij en naar de tocht van het volk Israël door de zee. Er worden twee collecten gehouden en er kan een brief worden getekend, een brief van Amnesty International aan de president van Columbia.
Bij binnenkomst is er een orde van dienst uitgereikt met de tekst van de verschillende onderdelen. Het r.k. Herenkoor St. Caecilia zingt verschillende liederen. Groet, Gebed om verzoening, Lofzang, gebed om de Heilige Geest en lezing uit het boek Uittocht volgen. Uit Exodus wordt van hoofdstuk 15 de verzen 1-6 en 20 en 21 gelezen met als antwoordpsalm enkele verzen uit psalm 118. Dan wordt het Halleluja vers (in de liturgie staat alleluiavers) gezongen en uit Matteüs 9 worden de verzen 18 en 19 en 23-26 gelezen. Pastor Jos Droste houdt de ‘Overweging’, een korte preek.
Hij sluit aan bij het gelezen gedeelte uit Exodus. De Israëlieten staan aan de rand van de zee, ontsnapt aan het water. Ze zijn ook ontsnapt aan het leger van de Egyptenaren dat hen achterna zat. Nu wacht hen een nieuwe toekomst. Dat zou ook een beeld in de afgelopen jaren geweest kunnen zijn. De vluchtelingen uit Syrië die over zee Lesbos bereiken, en de bootvluchtelingen uit Noord-Afrika die op Lampedusa aankomen. Of het beeld van 65 jaar geleden toen mensen aan de watersnoodramp ontsnapten. Het volk van Israël ontsnapt aan farao, aan de slavernij. De achtervolgers gaan in het water hun ondergang tegemoet. De volgende morgen spoelen de lijken aan. Mozes en Aäron heffen een loflied aan. De engelen in de hemel zingen mee. Dan grijpt God in. Houdt ermee op, ook de Egyptenaren zijn Mijn schepselen.
Ze zijn bevrijd, maar zijn ze ook werkelijk bevrijd. Wat betekent vrijheid? Voor sommigen is dat eenvoudig. Pubers zeggen dat als ze het huis uit zijn, kunnen doen en laten wat ze willen. Met niets en niemand hoeven ze meer rekening te houden. Het lijkt op het neoliberalisme. Als ieder maar goed voor zichzelf zorgt is dat het beste voor allen. We hebben gezien waar dat toe leidt: De huizencrisis en de bankencrisis. En hoeveel mensen vallen na hun pensionering niet in een zwart gat. Vrijheid is geen doel op zichzelf. Mozes wil met zijn volk de woestijn in om het volk God te leren dienen. Daar zal hij de Thora ontvangen en de Tien Geboden die de chaos op onze levensweg in goede banen willen leiden. Uit de verhalen die we thans horen in het kader van MeToo en over het slavernijverleden blijkt dat het niet gemakkelijk is je verleden achter je te laten. We kunnen pas verder als we dat verleden onder ogen durven te zien. Het geldt ook voor antisemitisme en vreemdelingenhaat, het is moeilijk om dat verleden achter ons te laten. Innerlijke vrijheid is nodig om die stap te kunnen zetten. Het is Gods rechterhand die ons vrij maakt. Die nog steeds in onze wereld mensen ruimte wil geven. Die ook in onze kerken verdeeldheid wil overwinnen en ons een toekomst wil geven. De toekomst van Gods rijk van gerechtigheid en vrede, een toekomst waartoe Gods rechterhand ons heeft bevrijd.
Na het amen van de preek wordt het lied ‘De rechterhand van God’ gezongen waarna de geloofsbelijdenis gemeenschappelijk wordt uitgesproken. Ds. Zeldenrijk deelt mee dat in de Protestantse gemeente Aalten twee gemeenteleden zijn overleden waarna de voorbede volgt afgesloten door het gezamenlijk bidden van het Onze Vader. Gerda van Netten leest nog enkele mededelingen en dan volgt de Vredeswens. De kerkgangers geven aan de mensen naast, voor en achter hen de hand en wensen hen vrede. De drie voorgangers lopen de kerk in en geven hen die langs de gangpaden zitten de hand en wensen hen vrede. Tijdens de collecte zingt het koor. Het slotlied is lied 98 de verzen 1 en 2. Hierna volgt de zegen. Na afloop kunnen lijsten worden getekend ter ondersteuning van een brief van Amnesty aan de president van Columbia. In de ruimte achter de kerkzaal, die goed verwarmd is, staat de koffie klaar.