Landgoed Ampsen route

Vlak bij het kasteel begin ik aan de door de ANWB uitgezette wandeling over Landgoed Ampsen. Daar weet ik een parkeerplaats aan de Laan van Ampsen want daar heb ik een paar weken geleden mijn oud-collega’s naar toe geleid voor een bezoek aan het kasteel. Een brede haag van rododendrons langs de Laan van Ampsen valt op. Niet alleen op de Wiersse komen deze prachtige struiken voor. Ik volg de route bordjes maar voor het eerste de beste boerderijtje met de blauw/witte strepen op de luiken steek ik een kruising even over om een foto te maken. Blauw/wit herinnert aan het familiewapen van de Heren van Ampsen (1379 tot 1430) dat bestond uit een blauw ankerkruis op een witte achtergrond. Ik volg het Boersmanpad. De droogstaande rabatten zijn hier goed te zien. De watervoorziening van dit landgoed is sinds de aanleg van het Twentekanaal een probleem. Door de aanleg van dit kanaal, gereed gekomen in 1935, stroomt het water van de Bolksbeek in het Twentekanaal.  Geschilde boomstammen liggen links en rechts opgetast en zijn voorzien van in het rood geschreven nummers. Een zijpad loopt tussen rododendrons door, wat is er achter die struiken? Het is een pad tussen de struiken door. Links en rechts van de brede laan ook akkers. Er komt een splitsing in een korte en een lange route. Ik neem de lange en loop een stuk over het ‘Pad naar Siberië’. Die is zo genoemd naar aanleiding van de Rusland reis in 1815 van J.A.C. baron van Nagell in het gevolg van de prins van Oranje, de later koning Willem II, ter gelegenheid van diens huwelijk met Anna Paulowna, de dochter van de tsaar. Langs het Pad naar Siberië loopt een diepe sloot. Hierdoor werd voor de aanleg van het Twentekanaal het water uit de Bolksbeek aangevoerd. Aan het eind van het pad, op een kruispunt, slaat de route linksaf naar het Noorden. De Bouwdijk is een brede zandweg, vandaag is het een zandbak vol met rul geel zand. Naar het Oosten is het landschap open. Boeren hebben zoveel als mogelijk was kavels aan elkaar getrokken. Het landgoed ligt aan de westkant van het pad. Ik vraag me af of het niet mogelijk was de route via een pad door het bos naar het Noorden te leiden. Nu loop ik in de brandende zon. Het bos is afwisselend. Ik heb grove den gezien, loofbos, de hoge Douglas, etc. Op een landgoed spreekt men van kamers of van vakken. De Bouwdijk was ooit de weg van Lochem naar Markelo. Gelukkig rijdt er geen auto over, ik zou stof van het zand hebben moeten bijten.  De route wijst aan het eind van het landgoed linksaf. Aan de rechterkant jonge opslag van loofhout. Het is dichte begroeiing waar men al na een paar meter onzichtbaar is voor de voorbijganger. Bij de Velddijk rechtsaf, na een paar honderd meter is er een hek. Rechtdoor ligt de meest Noordelijke boerderij van het landgoed: hoeve Lintelo. Even een stukje over een asfaltweg naar het Westen. Rechts door de weilanden staat een rij afgeknotte wilgen. Vlak voor de Dortherbeek weer het landgoed in. Het is een mooi groen pad onder de bomen. Groen omdat het pad begroeid is met gras. Vier fietsers op mountainbikes komen me tegemoet. Ik krijg trek aan een appel. Die snij ik in vier partjes, schil die een voor een en peuzel ze op. Ondertussen word ik gestoord door een steekvlieg die het op mijn hoofd en nek heeft voorzien. Het beest is venijnig en aanhoudend, maar ik weet hem van mijn lijf te houden. Ik loop verder over de Langerijsdijk. Een dode en hoge boomstronk is geliefd bij spechten, ze hebben er hun smidse van gemaakt. Links staat een bos van geriefhout, elzenhakhout lijkt het wel. Een specht laat zich horen door zijn getimmer. Kijken en nog een kijken, maar ik zie het beest niet. Dan maar een foto maken en hopen dat ik op de digitale vergroting het kan zien. Onder hoge Douglassparren door naar de Exel, al vaak heb ik bordjes gezien die verwijzen naar restaurant de ‘Exelse molen’ voor koffie, thee en gebak. Met een fles water en een appel heb ik voldoende proviand bij me. Ik loop tegen de achterkant van een groot paneel aan. Er staat nog een paneel met een afbeelding van een kasteel. Stoelen staan opgestapeld, een mogelijk terras onder de bomen. Hier neemt de route een scherpe bocht richting het kasteel. Bij boerderij Coeverden rechtsaf over een laan met links en rechts nieuwe aanplant. Op de Laan van Ampsen valt een steen op. Daarop is het model van het Sterrenbos getekend. De route voert er niet door, die gaat tot net voor het kasteel om dan een smal paadje in te slaan dat onder hoge en dichte bomen door langs de kasteelgracht loopt en voorlangs het kasteel naar Lochem loopt. Lakenvelders grazen in de wei vlak voor de ramen van het kasteel. Het pad voert de wandelaar tot recht voor het kasteel. Ik denk een mooie foto te kunnen maken, maar er staat altijd wel een solitaire boom die een vrij uitzicht opeen van de grootste kastelen van de Achterhoek belemmert. Het pad voert naar de parkeerplaats bij het vroegere gemeentehuis van Laren, een gemeente die in 1971 bij Lochem is gevoegd. Een paar enorm dikke en grote eiken staan links en rechts van het pad. Ooit stonden er twaalf, de twaalf apostelen. Ik kijk nog even op de parkeerplaats vanwaar de route begint. Nu loop ik nog een stukje over de Laan Ampsen naar de parkeerplaats vlakbij het kasteel. Een mooie wandeling door veel bos. De route en de beschrijving ervan staan in het boekje ‘Landgoed Ampsen’ met als ondertitel ‘Verleden, heden en toekomst van een landgoed in particulier eigendom’ geschreven door Rudolph van Weede en Peter Noordanus.