Rustige VOC lunch in het Bosrestaurant

De Zutphense koffietafel heeft eigen gebruiken. Zo mogelijk is er voor de aanwezigen tijdens het aperitief een zitje ingericht. In het ‘Bosrestaurant’ te Joppe is dat bij de open haard, in ‘De Roskam’ te Gorssel was dat bij de boekenkast. De broodjeslunch wordt genuttigd in een afzonderlijk zaaltje. Beide onderdelen duren ruim een uur, een nazit is er niet. Tijdens het aperitief worden onderlinge gesprekken gevoerd, aan tafel is er gelegenheid voor een algemeen gesprek, voor mededelingen van de tafelpresident en voor verhalen van een der aanwezigen aan allen. Bij de open haard circuleren twee exemplaren van het boek ‘De Boreel, van kazerne tot inspiratiebron’ geschreven door Henk van Baalen, stadshistoricus van Deventer. Het is een fraai en goed gedocumenteerd boek met ook de beschrijving van vele van de bijzondere gebruiken van huzaren.  Deze tafel is nog de enige van de VOClunchtafels die zich laat kenmerken als een broodjeslunch al waren er vandaag twee warme hapjes: een kop venkelsoep en een pasteitje. De president wil die titel niet dragen, Henk Nix noemt zich doorlopend-waarnemend-voorzitter. In zijn functie van secretaris maakte hij kort na elkaar drie voorzitterswisselingen mee. Zodra iemand voorzitter was geworden moest er al gauw weer een nieuwe voorzitter worden gezocht omdat de voorzitter het tijdelijke voor het eeuwige verwisselde. Nadat Henk dat drie keer had meegemaakt werd hij aangezocht als voorzitter. Voordat hij de maandelijkse bijeenkomsten ging leiden stelde hij een paar voorwaarden. Ten eerste wilde hij de titel voorzitter niet dragen. Dus werd hij waarnemend voorzitter die de functie doorlopend vervult. Voorts wil hij officieel secretaris blijven. Beide functies vervult hij naar volle tevredenheid. Deze tafel is in 1941 opgericht, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Officieren en (oud)reserve officieren van de cavalerie deden dingen die de Nazi’s niet apprecieerden. Er was behoefte aan veilige plekken voor hen die betrokken waren bij illegale activiteiten  en het netwerk van de Vereniging Officieren Cavalerie, opgericht in 1934, werd gebruikt om regelmatig bij elkaar te komen in Zutphen en hulp aan leden in gevaar te bespreken. Ook nu doet de voorzitter een beroep op ons om te zien naar elkaar. Hij noemt de namen van enkele leden van deze tafel en zegt dat ‘hij niet de enige moet zijn die deze leden in de gaten houdt. Mocht u iemand weten die minder goed ter been raakt, ziek wordt, of door ander ongemak wordt getroffen, wees dan bereid om een telefoontje te plegen, op bezoek te gaan of een bloemetje te sturen. Dat is mijn verzoek’. In zijn welkomstwoord noemt Henk nog eens de tweede naam van deze tafel: ‘Verkenning over de IJssel’. Hij constateert dat de aanwezigheid van 13 leden een goede score is voor de rustigste lunchtafel van de VOC. Er zijn ook leden van de overzijde van de IJssel gekomen. Aan Jan Dudok van Heel wordt een ansichtkaart gestuurd die door de aanwezigen wordt ondertekend. De tafel is voorzien van enkele parafernalia van het regiment Huzaren van Boreel. Een sjaal van dat regiment ligt voor de tafelpresident op tafel. Iets rechts daarvan staat een ministandaard van Boreel. Op de shawl staat een houten doosje met daarop een miniatuur tank. Op het presentieboekje heeft Henk een plaatje geplakt dat ik nog eens aan een nadere  beschouwing moet onderwerpen. Henk noteert zelf de aanwezigen in het boekje. Het is vandaag de 822^e lunch, in 2016 bestaat deze tafel 75 jaar. Na de venkelsoep vertelt Ruurd Reitsma over de uitreiking van het eerste exemplaar van het boek over de Boreel kazerne in Deventer. Op 21 mei jl. heeft dat plaatsgevonden. De regimentscommandant van Boreel moest, wegens verplichtingen elders, verstek laten gaan en Ruurd was gaarne bereid om van de stadshistoricus het eerste exemplaar in ontvangst te nemen. Zie: http://youtu.be/5ZOClWccXVM In het boek staat iets bijzonders. Lange tijd is er door de officieren tijdens hun onderlinge bijeenkomsten een ‘Tafelboek’ bijgehouden. Daarin werden de aanwezigen genoteerd, de kwinkslagen die werden gemaakt beschreven, en speciale gebeurtenissen beschreven. Tijdens de plechtigheid was er een wachtmeester en drie huzaren, gekleed in attila, waarover een verslaggever van de Stentor schreef dat ‘het hier wemelde van de militairen’. Het boek is via Walter Neuwirth te verkrijgen die als trait-d’union zal optreden doch het bedrag niet zal voorschieten, alhoewel – zo roept iemand – dat voor hem geen bezwaar is. Henk Nix heeft een krantenbericht van de ‘Westervelder’ een huis-aan-huisblad rond Havelte bij zich. Daarin wordt vermeld dat het 43^e Brigade Verkenning Eskadron meedoet aan de Avondvierdaagse. ‘Ze zijn erop getraind om diep in vijandelijk gebied de vijand te observeren’, aldus de krant. En ook: ‘Zien zonder gezien te worden’. Huzaren die wandelen: direct is er voldoende gespreksstof. Henk vertelt dat hij 50 jaar geleden de vierdaagse van Nijmegen heeft gelopen en ook wordt verteld over deelname aan de tweedaagse van Bern, de ‘Langemannshof wandeling’ en over Aart van der Goes. Dan vertel ik dat diens vader de eerste wandelaar was die de 4daagse van Nijmegen 10x liep en zo de stoot heeft gegeven tot de oprichting van de ‘Vereniging Gouden Kruisdragers Vierdaagse’ waarvan men lid kan worden na de 4daagse 10 keer volbracht te hebben. In 2016 wordt de 100^e 4daagse gelopen, om deel te kunnen nemen dient men na 2010 de 4daagse 4 maal gelopen te hebben. Aan dat criterium voldoe ik reeds. André van Berne meldt dat hij ook enkele malen de 4daagse heeft gelopen, dat hij voornemens is dit jaar deel te nemen en dat hij vele jaren betrokken is geweest bij de organisatie van de 4daagse. Wellicht heeft hij mijn controlekaart wel eens geknipt. Zo worden vele oude herinneringen opgehaald. Henk vraagt wie hem de volgende keer wil vervangen, Walter is gaarne bereid dat te doen.