Dublin nader bekeken

Het is fris maar droog weer wanneer we met de bus naar het centrum van Dublin gaan. De bus blijft de hele dag vlak bij het geboortehuis van Oscar Wilde staan. Ons eerste doel is de bezichtiging van het ‘Book of Kells’. Dat is het belangrijkste culturele erfgoed van Ierland. Het is tentoongesteld in het Trinity College. Om binnen te komen moeten we even in de rij staan maar dat loont meer dan de moeite. Het ‘Book of Kells’ is rond 800 tot stand gekomen. Het christendom bloeide in Ierland, nog belangrijker is het feit dat het christendom vanuit dit land verspreid is. Het verhaal is snel verteld. Toen het Romeinse Rijk instortte had het christendom Ierland reeds bereikt. Tussen 800 en 1000 beleefde Ierland zijn bloeiperiode. Rond 800 werden de vier Evangeliën in het Latijn opgeschreven. Er werd een kunstwerk van gemaakt. Vier schrijvers zetten de Latijnse tekst op kalfsleer, drie artiesten schilderden de illustraties. In de voorhal worden alle aspecten van het maken van het boek getoond. Prachtige grote platen, kalligrafie, hoe van kalfshuid een soort papier wordt gemaakt, de afbeeldingen. Een documentatie om van a tot z te lezen. In de hal ernaast ligt het boek in een vitrine onder dik glas. Zeer fraai en indrukwekkend. Met een loep probeer ik de tekeningen wat dichterbij te brengen maar door de lichteffecten en de spiegeling van het glas lukt dat niet. Hier is ook het verhaal te lezen over de Vikingen die 68 monniken van de kloostergemeenschap Iona vermoorden. De route voert naar boven, naar de Long Hall. Dat is een enorme lange en hoge bibliotheek. Meer dan 200.000 boeken staan hier in de vakken. Een pracht gezicht. De collectie is begonnen met de aankoop van die 200.000 boeken van de Nederlander Hendrik Fagel. Later kreeg deze bibliotheek het recht om van alle boeken in Engeland, Schotland, Wales en Ierland het manuscript en een exemplaar in huis te hebben. De collectie loopt in de miljoenen boeken. Die zien we niet, door de museumwinkel lopen we naar de uitgang. Even verderop laat Will Christiaanse ons de bijzondere architectuur van de volgelingen van Falladio zien. De Italiaan is hier nooit geweest, het werk van zijn volgelingen is hier bekend geworden als de Georgian Style. Het is een spel van horizontale en verticale lijnen in een gebouw. De Griekse zuilen lopen verticaal door de horizontaal lopende muren. We lopen een drukke straat in, gaan de hoek om en staan bij het beeld van Molly Malone, de rondborstige vrouw die overdag zeefruit verkocht en in de avond op andere wijze haar diensten ter beschikking stelde. Mooi voor een foto. Even verder is de ingang van een mooi gebouw dat ooit als paleisje is gebruikt. Later is er een weverij tegenaan gebouwd en nu is het een overdekt winkelcentrum. De vormgeving is bijzonder maar fraai en sfeervol. Hier is het aangenaam toeven en er wordt hier en daar koffie geschonken. Na de koffiestop lopen we naar de oudste kerk van Dublin, de Christ Church Cathedral. De kerk maakt direct bij binnenkomst een aangename indruk. De verlichting brengt sfeer. De basisvorm is die van een basiliek. In het koor zijn nog Romaanse elementen te zien. Will geeft een uitvoerige toelichting. De kerk wordt meerdere keren per week gebruikt voor godsdienstoefeningen. De stoelen zijn vrij nieuw en zitten goed. Voorin bevindt zich het koor met daarbinnen een aparte bank voor het gemeentebestuur en een speciale stoel voor de burgemeester. Er is ook een kooromgang. Daarin een tentoonstelling over de Ierse taal, het Gaelic. De meeste leden van de groep blijven hier een poosje. Even zitten en praten met elkaar, de sfeer is ernaar. Will is aan het eind van zijn rondleiding en de groep kan op eigen gelegenheid de stad in. Netty en Gerrit Weenink en ik eten een kop groentesoep in een restaurant vlakbij de kerk. De groene gepureerde groentesoep is voortreffelijk. De volgende halte is een apotheek. Ik heb een tube zalf thuis laten liggen. Mijn medicijnkaart heb ik wel bij me. Daarop staan de werkzame stoffen van de medicijnen die ik gebruik. In de drogisterij is ook een balie voor de ‘prescriptions’, de recepten. Ik meld me met mijn medicijnkaart en tegen de jongedame zeg ik dat het geldt als een recept. Zij geeft het aan de apotheker, drie treden hoger in een ruimte achter de balie. Die maakt af waar hij mee bezig is en komt dan bij me. Ik moet me legitimeren en hij wil een recept zien. Dat heb ik niet bij me. Maar ik wijs de werkzame stof op de medicijnkaart aan. Hij wil de naam en het adres van mijn huisarts weten. Ik weet zijn naam en de straat maar het nummer en postcode verzin ik. Even later krijg ik een tube zalf en na € 12,12 betaald te hebben verlaat ik het pand. Ik ben uiterst correct en vriendelijk geholpen. Ons plan is om naar het oude postkantoor te gaan waar in 1916 de Easter Monday Rising heeft plaatsgevonden. Op 24 april 1916, Tweede Paasdag, bezetten Ierse nationalisten dit gebouw en riepen hier de onafhankelijkheid van Ierland uit. De slecht voorbereide opstand werd door de Engelsen bloedig neergeslagen. In een klein Postmuseum is er een video en een paneel met informatie aan gewijd. Weer buiten vragen we ons af waarom hier zulke grote gebouwen staan en in Nederland niet. Hebben we dan minder verbeeldingskracht dan andere volken? Of onderschatten we de grandeur van de Amsterdamse grachtenpanden? De brug over de Liffey over en het centrum ingelopen. Daar zien we een standbeeld van zes mannen geheel in het zwart, ook hun gezichten. Levensecht. Het zijn living statues, deze vormen een bezienswaardigheid. In een sfeervol café in de hoofdwinkelstraat, Grafton Street, drinken we thee of koffie. Ik bestel bij de chef een cappuccino, een kop thee en voor mezelf een pot thee en een klein stukje fruittaart. Netty en Gerrit krijgen prompt hun bestelling. De pot thee wordt mij voor de neus gezet wanneer de anderen hun consumptie allang genuttigd hebben. Het is tijd om naar de bus te gaan. We lopen langs Leinster House. Eens de royale ambtswoning van de vertegenwoordiger van het Engelse gezag, nu de zetel van de Eerste en de Tweede Kamer. Om de hoek is de ingang van de National Gallery, toegang gratis. Voor een bezoek is geen tijd meer, de bus vertrekt over een paar minuten. Om half zes zijn we in het hotel, om zeven uur gaan we aan tafel voor een driegangenmenu en de hoeveelheden zijn meer dan voldoende.