Tresviri Epulones en een opbergkist

De Hoofdman van het Gilde van Okseldragon Dragers heeft het woord gevraagd direct na het voorgerecht. Hij heeft twee leden van een bevriend Gilde uit Venlo bereid gevonden in het tenue van de Pruisische infanterie een grote kist de Winterzaal van restaurant ‘De Waag’ in Boxtel binnen te dragen. De binnenkomst trekt ieders aandacht. Hans Steenmetz neemt direct het woord. Hij heeft nog geen 20 woorden gesproken of hij heeft twee begrippen uit de Romeinse oudheid gebruikt. Dat zijn de ‘Tresviri Epulones’ en het ‘Triumviraat Epulona’. Ik heb deze begrippen thuis opgezocht en leg ze aan u uit. ‘Tresviri’ of ‘Triumviri’ was in het Oude Rome de naam van een officieel bestuurlijk of religieus college van drie personen die als een eenheid optraden. De Tresviri Epulones was het laagste van de vier belangrijkste priestercolleges. Ze organiseerden feestmalen en openbare banketten bij festivals en spelen. Ze zijn voor het eerst ingesteld in 196 voor Christus. Tot die tijd werd hun taak uitgevoerd door de Tresviri Pontifices. Hans, Gilde Hoofdman, vertelt dat de maaltijd voor de goden, ‘Lectisternium’, ook door de Epulones werden georganiseerd. ‘De term goden is niet direct op allen hier aanwezig van toepassing maar daar zal op dit moment enig gepast misbruik dan wel gebruik van worden gemaakt zonder uw toestemming. Maar daarvoor sta ik niet hier’. Hans refereert aan de plastic draagtassen – ‘in de toekomst verboden’ – waarin de erepresident zijn spullen meezeulde. ‘’Waar laat je al dat gerei? Hoe kun je dat opbergen zonder dat het als los materiaal gaat zwerven. Dat zijn tafelattributen zoals de sabel, het vaantje, de VOC vlag, het zilver, tafelbel en het schatkistje. Het Gilde van Okseldragon Dragers is er in geslaagd een opbergmeubel te bemachtigen. De Gilde Deken, Jan Lakeman, heeft een speciale kist, niet zijnde een dekenkist, gevonden’. De twee leden van het gilde uit Venlo hebben hun leven veil gehad om dit nauwelijks te tillen attribuut een ere-escorte te geven. Ze worden na overdracht ontheven van hun taak en zullen – in hun taal – ‘enige kleppen’ als beloning ontvangen. Bureau ‘Zwaardveger’ neemt de zorg voor de kist op zich.” Gilde Deken en Gilde Hoofdman tekenen de acte van overdracht waarna ook Eric, Dick en Rob H., aangeduid als Triumviraat Epulona, de acte tekenen. Hans besluit met het overhandigen van drie sleutels. Eric, Dick en Rob krijgen er elk een.
De kist, wat is het voor een kist? De vinder zegt dat het een wapenkist is die gebruikt is in het vroegere Nederlands Indië. Het is een fraai exemplaar en zal in dit etablissement blijven. Na afloop van de lunch wordt het geïnspecteerd. De lunch is zoals gebruikelijk begonnen met een aperitief. De helft van de 25 aanwezig gebruikt dat op het terras, de rest staat voor de toog. President van dienst is Eric Puik. Nadat staande het Huzarenlied is gezongen deelt Eric mee dat 20 wapenbroeders zich hebben aangemeld en dat moet ‘als slechts indicatief worden aangemerkt’. Uit Zuid-Afrika is Leo Venrooy gekomen, speciaal om deze lunch bij te wonen, Oscar Overbeek is na enige tijd afwezigheid voor het eerst weer aanwezig. Aspergesoep met kaantjes boerenham, peterselie en bieslook is het voorgerecht. Na het voorgerecht vertelt Leo een jij-bak, Rens Sol is het slachtoffer. Een ansichtkaart aan Wlad Kohutnicki gaat rond ter ondertekening. Hans Steenmetz brengt ons in Romeinse en Pruisische sferen en verricht een goede daad door het aanbieden van de opbergkist.
Het hoofdgerecht bestaat uit – hoe kan het anders in mei – asperges met ham en hard gekookt ei, krieltjes en peterselie. De onderlinge gesprekken zijn zeer geanimeerd. Dat is te merken aan het harmonieuze geroezemoes, niemand verheft zijn stem, een en al harmonie tussen de wapenbroeders. Aardbeien met een bolletje vanille-ijs is het nagerecht. Bij de rondvraag vraag ik het woord. De vorige keer is aangekondigd dat op de lunch van 24 juni a.s. Kees Kuijs zal spreken over het zoeken naar stoffelijke resten en eigendommen van de slachtoffers van de ramp met de MH17 in Oost-Oekraïne. Ooit was deze operationeel commandant op het rampgebied officier bij 43 Tkbat. Een paar dagen na de aankondiging is per mail meegedeeld dat hij niet zal spreken. Ik vraag naar de reden. Voorzitter Eric Puik antwoordt: ‘Voortschrijdend inzicht’. Dat is een onbehoorlijk antwoord op een vraag van een erelid. Rob Hiltmann, ook voorzitter en ook erelid, staat op en zegt dat je soms in het leven iets moet terugnemen. Hij maakt dat duidelijk met een parabel. Iemand vraagt aan zijn meerdere: ‘Wanneer kookt water?’ Het antwoord komt prompt: ‘Bij negentig graden Celsius!’ Dat trekt de vragensteller in twijfel, volgens hem is dat bij honderd graden. De meerdere denkt na en zegt: ‘Ik moet het antwoord terugnemen, ik was in de war met een rechte hoek’. Ook anderen vragen nu het woord. Tafeloudste Pieter Blussé leidt zijn verhaaltje in met het woord navigeren. Een meerdere vraagt aan zijn mannen waar de naam van het sterrenbeeld Orion vandaan komt. Uit de Griekse mythologie is het eerste antwoord. Niet goed. Een ander meent dat het uit de jagerswereld komt. Ook onjuist. Nee ‘Het is om je op te ooo-riën-teee-ren.’ Leo Venrooy heeft nog een grap. Een ritmeester kreeg van zijn afscheid nemende kornetten een legpuzzel. Na drie jaar zagen ze elkaar voor het eerst weer. Gevraagd naar de legpuzzel antwoordde de ritmeester dat hij net de vorige week het laatste stukje had gelegd. De kornetten vonden dat hij er lang over gedaan had. De ritmeester verwees naar het etiket waarop vermeld stond: Voor zes tot acht jaar. Binnen of op het terras drinken velen nog een kopje koffie of thee. Om drie uur is nog lang niet iedereen vertrokken.