Van afgelopen zondag, 28 juni 2015, tot en met donderdag 2 juli jl., heb ik in het ziekenhuis gelegen. Mijn hart hield er mee op en deed dat drie keer. Twee keer in de slaap, in de nacht van zaterdag op zondag, de derde keer om twintig voor vijf zondagmiddag toen ik het boek ‘Dit kan niet waar zijn’ van Joris Luyendijk aan het lezen was. Drie keer gaf de ICD een shock af. Na de derde keer werd ik misselijk en ben met een ambulance naar het ziekenhuis in Winterswijk gebracht. Uit onderzoek bleek dat er van alles mis met het hart van me was. Zondagavond om negen uur lag ik in het MST in Enschede op de afdeling hartbewaking. Drie uur zijn artsen en verpleegkundigen toen met me bezig geweest. De belangrijkste vraag was of de ICD, implanteerbare cardioverter defibrillator, terecht gewerkt heeft. Dat is drie keer het geval geweest. Drie keer ben ik gereanimeerd. Mijn ICD is anders – scherper – ingesteld en de medicatie is veranderd – zwaardere medicijnen. Afgelopen maandag ben ik naar de verpleegafdeling gebracht. Dinsdag ben ik gekatheteriseerd met als resultaat dat de aders rond mijn hart net zo schoon zijn als vorig jaar. Er is dus geen stent geplaatst. De bloeddruk werd voortdurend gemeten, het bloed onderzocht, hartfilmpjes gemaakt. Woensdag is er een hartecho gemaakt, daarna heb ik een fietstest gedaan. Toen moest ik nog een dag blijven. Bij een fietstest neemt het aantal keren dat het hart per minuut slaat toe. Bij rust neemt de hartslag snel af. Bij mij niet. Dat gaat traag en is levensbedreigend. Afgelopen donderdagmiddag mocht ik naar huis. Langdurig zware lichamelijke arbeid is er voor mij niet meer bij. Ook moet ik in gedachten niet voortdurend bezig zijn met iets dat toch wel goed komt. Ik weet ook wel wat ik voorafgaande aan de shocks niet goed heb gedaan. Vorige week donderdag en vrijdag heb ik veel te lang zwaar werk in de tuin verricht. Ik wou teveel in te korte tijd. Even alle remmen los veroorzaakt deze gevolgen. Ik kan het navertellen en ben dankbaar dat ik nog leef. Maar ik zal anders moeten leven. Ik zeg het de oude generaal Meines na: ‘Die wolken lucht en winden, wijst spoor en loop en baan, zal ook wel wegen vinden, waarlangs uw voet kan gaan’ (Gez. 427, Lied 904).
-
Meest recente berichten
Recente reacties
- Anne Miedema op Toeslagen en politieke gevolgen. Kabinetscrisis?
- Jan Schild op Het Europees Herstelfonds
- Jan Schild op Het Coronafonds van de EU
- Jan Schild op Het CDA kiest een nieuwe partijleider
- Jan Schild op Weer onder de mensen
Archief
- januari 2021
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- april 2020
- maart 2020
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
Categorieën
Meta
11 reacties op Mijn fragiel hart