Bienener Altrhein

Altijd als ik het gebied binnenrijd en direct geen ganzen in de weilanden zie, vraag ik me af: Zitten ze er vandaag wel. Nou dat hoef ik me eigenlijk niet af te vragen, ik weet het wel: ze zijn er altijd. Het is voor het eerst sinds meer dan een jaar dat ik weer in dit gebied ben. Vanmiddag loop ik nog niet de lange ronde door dit natuur- en landbouwgebied tussen de Rijn en twee oude Rijnarmen ten Oosten van de lijn Rees – Emmerich. Ik rij er doorheen en dat heeft twee voordelen. Ik kan luisteren naar het vijfde pianoconcert van Beethoven en naar de Jupitersymfonie van Mozart, eine Direktübertragung vanuit het Concertgebouw in Amsterdam.
De eerste vogel die ik zie is een buizerd. Die zie ik hier niet zoveel als ik ze in Friesland gezien heb toen ik in dec. jl. daar een paar keer op jacht was. Dat zal wel te maken hebben met de muizenstand. Die is in Friesland rijkelijk. Ik heb ze in het Noorden van Friesland wel het Duitse woord voor buizerd verteld: Mäusebussard. Dan zie ik een paar donkere ganzen, zo lijkt het. Ik heb de zonnebril al afgezet, de vogels blijven donker. Pas als ik de verrekijker opzet zie ik door de vergrootglazen dat het nijlgansen zijn. Mijn door staar vertroebelde ogen zien het zonder hulpmiddelen niet aanstonds. Een nijlgans behoort niet tot de familie van zwanen en ganzen maar is een halfgans. De oude Egyptenaren beschouwden het als een heilig dier. Vlak voor de Boerderijruïne schijnt de zon op een koppeltje ganzen. Door hun wit achterwerk lichten de kolganzen als het ware op.
Achter de boerderijruïne zitten meer ganzen, maar er is net een donkere wolk voor de zon getrokken. Verderop zie ik achterin, toch meer dan 300 meter van me af, een hele kolonie kolganzen met drie zilverreigers ertussen. Bij de achterste boerderij zie ik geen ganzen, ook geen reeën. Ik stap nog even uit de auto om het weiland naast de Grietherbuscher Altrhein af te zoeken naar nutria’s, maar die laten zich niet zien. Bovendien staat het water in de oude Rijnarm laag en dan blijven ze aan de oever die vanaf de weg niet te zien is. Hier moet ik denken aan wat ik in de afgelopen week tegen iemand, een wiskundige, zei. Ik vertelde dat ik in december een aantal malen op jacht ben geweest. Moest ik wel even over denken of ik die activiteit ook weer ging doen. Ik heb patronen aangeschaft met een lichtere lading. Die geven een minder krachtige terugstoot dan de patronen die ik gewend ben te gebruiken. Maar ze hebben dezelfde snelheid op 30 a 40 meter. Dat wordt uitgedrukt in joules, ik zal de lezer de technische details besparen. Terug naar de jacht. Ik schoot geen enkele haas mis in dec. van het afgelopen jaar. ‘Ik ook niet’, zei de wiskundige. Want … hij had de vinger niet in een keer krom gemaakt op de trekker van een geweer. Hoe ging het nou met mijn staar? Nou dat heb ik vooral aan mijn linkeroog en ik ben een rechtse schutter die, als hij het geweer schoudert, zijn linkeroog dichtknijpt. Geen nutria’s, ook weinig aalscholvers gezien. Een auto gaat te snel om op bouwland hazen te zien liggen. Wel zag ik veel kramsvogels, die laten zich kennen door hun lawaai.
Bij de brug over de Grietherbuscher Altrhein maak ik een paar foto’s. Ik rij nog even naar restaurant Nass, direct aan de Rijn. Aan de overkant ligt Grieth. Op de Rijn is het niet druk, het water staat niet hoog. Auto’s rijden af en aan, mensen willen graag even aan de waterkant staan. Op de terugweg kom ik langs de St. Katharina kerk waar ik, als ik door het gebied wandel, mijn auto parkeer. Een kerk met een bijzondere geschiedenis. Toen het gebouwd werd stond het Westelijk van de Rijn, nu staat het oostelijk van de Rijn en tussen twee oude Rijnarmen in. In Millingen (D) rij ik langs een kerk die ik nog steeds van binnen moet zien. Het is er al die jaren nog niet van gekomen.