Het licht breekt even door

Hans te Winkel laat als gewoonlijk vlak voor het begin van de dienst in de Oude Helenakerk het geluid van het orgel flink aanzwellen. Als het geluid verstomt komt de kerkenraad binnen en leest Johan Elburg de afkondigingen. De voorganger is vanmorgen ds. Wim Everts, Arjen Timmers doet dienst als koster. Na het zingen van de verzen 1 en 2 van Psalm 27 volgt bemoediging en groet waarna lied 283 wordt gezongen. Het Kyriëgebed wordt telkens beantwoord met het zingen van lied 301E en na het zingen van de verzen 1,2 en 3 van lied 556 volgt het gebed bij de opening van het woord. De dominee kondigt aan uit Exodus 24 de verzen 12-18 te zullen lezen, dat staat ook in de liturgie, maar hij leest Exodus 34:29-35 waarna de verzen 1,2 en 5 van lied 544 worden gezongen. De Evangelielezing is uit Lucas 9:28-38 waarna lied 339F en lied 543 worden gezongen.

‘Ze zijn met Jezus de berg opgegaan’, zo begint de dominee zijn uitleg en verkondiging. Op de berg vind je de stilte. Jezus zocht vaker de eenzaamheid van het gebergte op om in stilte tot God te bidden. Ook voor ons is het van belang om tijd te nemen om stil te worden en afstand te nemen van alles waar we druk mee zijn. Ook de kerk zou een plaats van stilte kunnen zijn waar we stil mogen worden voor God. Ze zijn met Jezus de berg opgegaan. Dan gebeurt er iets bijzonders. Terwijl Jezus aan het bidden is verandert de aanblik van zijn gezicht, zijn kleding wordt stralend wit en Mozes en Elia staan met Hem te praten. De leerlingen slapen, onbegrijpelijk. Later, in Getsemane waar Jezus ten dode toe beangstigd is, slapen ze weer. Op de berg zien ze nog net iets van de lichtglans die Jezus omstraalt. Ze zien iets van de verborgen werkelijkheid van God die altijd al de achtergrond vormde van Jezus leven. Ze ontdekken de waarheid van Jezus leven, het was altijd voor hen verborgen gebleven. Die verandering, zo zou je het kunnen zeggen, vond niet plaats in Jezus maar in henzelf. Hier leren ze om te kijken met de ogen van het geloof. Geloven is verder kijken dan de buitenkant.

Geloven is zien dat er meer is dan de zichtbare werkelijkheid. Dat er nog een andere werkelijkheid is, de verborgen werkelijkheid van God. Een werkelijkheid die ons van alle kanten omgeeft. Zoals ook Paulus over God zei: ‘In Hem leven wij, bewegen we ons en zijn we’ (Handelingen 17:28). En kerkvader Augustinus zei: De Schepping is als een grote spons die omgeven en doordrongen is door het water van de oneindige zee van God. Er is meer dan het zichtbare en waarneembare . Naast de bekende dimensies van ruimte en tijd is er de extra dimensie van God. In de Bijbel wordt dat de hemel genoemd. Het is de plaats waar God woont. We kunnen die plaats niet zien, het is voor ons verborgen. Af en toe raakt de hemel de aarde. Dan zien we iets van Gods licht doorbreken in onze wereld. Zoals op de berg. De leerlingen zien hoe Gods licht het leven van Jezus doorschijnt. Jezus leeft zo dicht bij God dat Gods licht door Jezus heen straalt.

De leerlingen zien dat Jezus niet alleen is. Mozes en Elia zijn bij Hem. Ook zij hebben in hun leven een berg beklommen. Toen Mozes de berg afdaalde straalde zijn gelaat. Mozes vertegenwoordigt de wet, Elia de profeten. De twee grote zuilen van het Oude Testament. Op de berg spreken ze over de weg die Jezus zal gaan. Letterlijk staat er dat ze spreken over de Exodus, de uitgang, de uittocht die Jezus moet gaan. Het is een verwijzing naar de uittocht uit Egypte, het land van duisternis en dood. Ook Jezus zal die weg moeten gaan. Het is een weg van bevrijding, door lijden en dood heen naar de opstanding en het leven. Even is het Pasen, voor Jezus is het een bemoediging voor onderweg.

Petrus is er zo door gegrepen dat hij dit ogenblik wil vasthouden. Hij wil tenten bouwen, hij zegt: Meester, het is goed dat we hier zijn. Maar hij kan dit moment niet vasthouden. Even mag hij dit zien, deze lichtglans van God. Zo is het ook bij het geloof. Even breekt er in je leven iets door van Gods licht. Daar moeten we het dan mee doen. De natuur kan zo’n plaats zijn waar we in de schoonheid en grootsheid ervan iets zien oplichten van Gods scheppende kracht. Of zoals Jesaja zegt hoe heel de aarde vol is van de heerlijkheid van God. Opeens zie je het, lang niet altijd, vaak maar even. Ook de muziek kan zo’n plaats worden. Door de schoonheid ervan kun je diep geraakt worden, je merkt iets van de schoonheid die er is bij God. Ook in de liefde en goedheid die er onder ons mag zijn, mag je iets zien van de liefde en goedheid die er is bij God. Zien, soms even. Het is er niet altijd. Je kunt het niet vasthouden.

Dan klinkt er een stem uit de wolk die zegt: ‘Dit is Mijn Zoon, Mijn uitverkorene, luister naar Hem’. Daarna is Jezus weer alleen. Als wij vragen naar Gods aanwezigheid in deze wereld, dan verwijst het Evangelie ons naar Jezus. In Hem en door Hem mogen we God leren kennen als een God die niet ver en afwezig is maar ons nabij. Zoals we zongen: ‘Geen licht is ons gebleven, er is geen God te zien dan deze ene Naam’. In het leven van Jezus mogen we iets zien van het licht van God.

Jezus blijft niet op de berg, de volgende dag daalt hij af om er te zijn voor de mensen in nood. Zo is er de vader die smeekt om zijn zoon te helpen. Twee taferelen, daarboven en daarbeneden. Boven zegt de stem uit de wolk: Mijn Zoon. Beneden de vader van de zieke zoon die zegt: Mijn zoon. Toch is er ook een contrast. Boven is de glans die Jezus omstraalt, beneden de wereld waarin zoveel geleden wordt. Jezus daalt de berg af en laat daarmee zien wat geloven is. Dat is niet blijven in hogere sferen. Het is afdalen en er te zijn voor mensen in nood. In de weg van Jezus wordt zichtbaar wie God voor ons wil zijn. Een God die in het verborgene ons nabij wil zijn. Als een stem die ons roept, een God die enkel liefde is. Als een kracht die ons moed geeft om verder te gaan op de weg van ons leven. Een God die ons niet de moeite en pijn bespaart. Maar een God die in alle moeite, pijn en verdriet aanwezig wil zijn om ons er door heen te dragen.

Jezus daalt de berg af. Hij gaat de weg van het lijden, Hij zal het kruis van de mensen op zich nemen. Op de berg van de verheerlijking is er even dit voor Hem zo kostbare moment. Het is een bemoediging voor onderweg. Zijn menselijk bestaan wordt doorschenen door hemels licht. Het licht dat overwinnen zal. Het zal Pasen worden, opstanding en leven tot in eeuwigheid.

Na het amen van de preek worden de verzen 1,3,4,5 en 6 van lied 967 gezongen, gevolgd door een mededeling van overlijden van twee leden van de gemeente. De dank- en voorbeden worden uitgesproken, elke voorbede wordt beantwoord met het zingen van lied 367b, en gevolgd door stil gebed en het Onze Vader. De mededelingen, collectes voor binnenlands diaconaat en instandhouding van dit gebouw, worden gelezen, de collecte gehouden en na het zingen van de verzen 1,5,6 en 7 van lied 512 spreekt de dominee de zegen uit.

Over Tijme J. Bouwers

Doctoraal economie RU Groningen 1967 Mil. Dienst, 1968-1969, oud res. officier cavalerie Prov. Zuid-Holland, afd. toezicht gemeentefinanciën Min. van Fin. Inspecteur Rijksfinanciën 1972 - 1976 Burgemeester Ferwerderadeel 1976 - 1988 Burgemeester Aalten 1988 -2004
Dit bericht is geplaatst in Kerk, PKN. Bookmark de permalink.

4 reacties op Het licht breekt even door

  1. Hans te Winkel schreef:

    Zal ik het voortaan maar wat “rustiger” aan doen?
    Je zit er natuurlijk ook wel net onder.

    • Tijme J. Bouwers schreef:

      Je weet dat ik jouw orgelspel vaak roem. Voor mensen met gehoorproblemen had je gisteren misschien een register minder open kunnen trekken.

      • Hans te Winkel schreef:

        Is een goeie opmerking.
        Ware het niet dat ik niet weet wie gehoorproblemem zou kunnen hebben.
        Ik wil daar best rekening meehouden, mocht men mij daarom vragen. Geen enkel probleem.

        • Tijme J. Bouwers schreef:

          Gewoon je nuchter boerenverstand gebruiken. Een op de drie mensen heeft last van tinnitus ofwel oorsuizen. Oudere mensen hebben eerder gehoorproblemen dan jongere mensen. De gemiddelde leeftijd van kerkgangers ligt eerder in de buurt van de ouderen dan bij die van de jongeren.

Reacties zijn gesloten.