De veertiende van Nix

‘Kooksels, Krabbels, Kronkels en Konterfeitsels van een Kavalerist’. Dit boekje heeft aan kracht niks ingeboet. De schrijver is vandaag zelf aanwezig. In het restaurant staat hij er voorafgaande aan de maaltijd enige tijd wat verloren bij. Vele aanwezigen vermaken zich op het terras met een glas in de hand, anderen gebruiken binnen het aperitief. De naamgever van deze lunch mag de keuken niet in. Dat is voor hem niet gemakkelijk te dragen, maar hij heeft de titel van een boek over een bekend verzetsstrijder voor ogen: ‘Weest manlijk, zijt sterk’. Robbert-Jan Nix is immer aanwezig wanneer de naar hem vernoemde lunch van de Brabantse lunchtafel van de cavalerie plaatsvindt. De lunch is een jaarlijkse traditie. In Corona-tijd hebben ze niet plaatsgevonden. Volgens mijn telling is het de 14e keer dat deze lunch plaatsvindt. In 2019 was de 13e, 2020 en 2021 vonden niet plaats. Met dank aan Ruud van Nooijen voor de foto’s.

Het is de eerste keer dat deze lunch in ‘Reblochon’ in Haaren plaatsvindt. Het is prachtig weer. Vanaf het trottoir kan het terras rechtstreeks worden bereikt. Grote parasols beschermen de wapenbroeders tegen de scherpe aprilzon. Ook nu vindt er voorafgaande aan de lunch een fotosessie plaats. Dick Soelaksana, die vandaag de tafel voorzit, nodigt allen uit zich vlak voor het restaurant op te stellen. Ruud van Nooijen en Tijme Bouwers maken staatsiefoto’s. Op de gebruikelijke tijd gaan we aan tafel. We kunnen allen binnen plaats nemen. Dick Soelaksana memoreert de ‘magnetische werking van de familie Nix’. Er zijn 40 wapenbroeders aanwezig onder wie 4 geüniformeerden. Robbert-Jan Nix krijgt direct het woord. Hij zegt dat het vreemde tijden zijn, beter gezegd een tijd van overgang. Er zijn nu alleen nog lichtblauwe en donkerblauwe huzaren. Straks gaan we het huzarenlied zingen. Hij deelt de ruimte in twee delen in. De huzaren in het ene deel zingen ‘oranje, rood, wit, blauw’, de andere helft ‘licht- en donkerblauw’. Hij oefent met beide groepen, de muziek gaat spelen en de uitvoering is zoals de dirigent zich gewenst heeft.

Dick heet de aanwezigen hierna welkom. Hij noemt John Mantingh, de tafeloudste, de ereleden Rob Goldman, Rob Hiltmann en Tijme Bouwers. Frans Fontein en Hans van Beek vertegenwoordigen de VOC, Jelle de Jong is met twee wapenbroeders uit het hoge Noorden gekomen, Kees Blok is de representant van de Eemland-lunch. Bob van der Velden is nieuw, hij krijgt nummer 277. Ook Peter Notten is nieuw en ontvangt nummer 277. Bob is pelotonscommandant en Peter Notten is van dezelfde lichting als Dick. Peter is psychiater geworden en woont in Helmond. Na een moment stilte volgen er nog enige mededelingen omtrent de gang van zaken. Tafel voor tafel worden de wapenbroeders verzocht langs het buffet in de keuken te gaan en dan via het terras terug te komen. Jurgen Bosmans heeft met behulp van zijn Elise en een hulpkok een voortreffelijk maal bereid bestaande uit 12 gerechten. Tuur van der Pas is niet jarig geweest, een tegenvaller bij het betalen van het gelag. De aanwezigen zitten aan drie ronde tafels en drie rechthoekige tafels. Dat bevordert onderlinge gesprekken. Die zijn geanimeerd.

Tijme vertelt over een boek dat hij gelezen heeft. De vorige keer sprak hij over ‘Grensland, een geschiedenis van Oekraïne’ van Marc Jansen en over ‘Aleksandra’ een roman van Lisa Weeda over haar grootmoeder die in Loehansk geboren is. Na afloop maakte Rob Hiltmann hem toen attent over het boek ‘Het achtste leven (voor Brilka)’ van Nino Haratischwili. Het is de geschiedenis van een Georgische familie dat de 20e eeuw beslaat. Het begint in de tijd van het tsaristische Rusland, dan komt de oktober-revolutie, Georgië is een paar jaar zelfstandig. De dictatuur van Stalin volgt, dan de Tweede Wereldoorlog etc. De tijd van de verstarring onder Brezjnev breekt aan. In het boek wordt bijvoorbeeld opgesomd wat onder het communisme was en wat wel mocht. De mensen mogen niet reizen naar landen in het Westen, wel naar Noord-Korea, Cuba, Ethiopië, etc., de broederlanden. Maar de mensen in het Westen mogen niet naar de broederlanden reizen. ‘Maar wat maakt dat uit? Vrijheid was tenslotte een kwestie van definitie’. Hoe actueel, volgens Tijme. Zie hoe het woord ‘speciale militaire operatie’ gebruikt wordt.  De familie bezit een geheim. Dat is een recept om een zeer bijzondere chocola te maken. De familie raakt verdeeld, komt weer bij elkaar en maakt het uiteenvallen van de Sovjet-Unie mee en het ontstaan van de staat Georgië. Het boek is gedrukt in grote letters en kleine bladzijden waardoor de effectieve omvang ruim 400 pagina’s bedraagt. Het is een echte doorlezer, paginaverslinder, of voor wie het Engels beter begrijpt een ‘pageturner’.

Dick bedankt Jurgen en Elise voor de voortreffelijke maaltijd en de aanwezigen onderstrepen dat met luid applaus. Even na twee uur beëindigt hij de tafel. Velen veroorloven zich daarna nog een kop koffie of een andere versnapering.

20 april 2022.

Over Tijme J. Bouwers

Doctoraal economie RU Groningen 1967 Mil. Dienst, 1968-1969, oud res. officier cavalerie Prov. Zuid-Holland, afd. toezicht gemeentefinanciën Min. van Fin. Inspecteur Rijksfinanciën 1972 - 1976 Burgemeester Ferwerderadeel 1976 - 1988 Burgemeester Aalten 1988 -2004
Dit bericht is geplaatst in Cavalerie. Bookmark de permalink.

3 reacties op De veertiende van Nix

  1. J.A.Hans Snip schreef:

    Wederom dank Tijme voor dit verslag, kon er helaas niet bij zijn.
    Met Lichtblauwe Huzarengroet

  2. Jan Schild schreef:

    Beste Tijme,

    Hoewel zelf geen oud-militair toch genoten van beschrijving en foto’s.

    Vr. groet,
    Jan

  3. Huub Bindels schreef:

    Er waren 5 in uniform! Twee majoors, een Ritmeester en een eerste en tweede luitenant!

Reacties zijn gesloten.