Rust, zekerheid en vertrouwen

Op 21 juni jl. was ik voor het laatst in de kerk, in de Oosterkerk te Aalten. Sindsdien heeft mijn gezondheidstoestand verhinderd dat ik een kerkdienst van de Prot. Gem. Aalten heb bijgewoond. Op 19 juli jl. heb ik de dienst in de Oosterkerk via Kerkbeeld op kerkvenster.nl gevolgd. Vorige week de dienst in de Oude Helenakerk. Vandaag heb ik de kerkdienst in de Oosterkerk op die manier gevolgd. Af en toe moet ik nog hoesten en dan kan ik het nog knap benauwd krijgen. Dat heb ik nu thuis meegemaakt en niet in de kerk.
De voorganger vanmorgen is ds. Hendrik Jan Zeldenrijk en de organist is Joop Ormel. Ouderling Joke Mateman heet de kerkgangers welkom waarna lied 283 ‘In de veelheid van geluiden …’ wordt gezongen, een mooi lied. De dominee leest van Psalm 103 de verzen 1-4 en dan worden de verzen 7 en 8 van Psalm 33 gezongen. Mooie teksten en liederen die mij treffen. In zijn gebed zegt de dominee dat het zo anders is om met elkaar in de kerk je geloof te belijden dan dat alleen te doen. Als je dat samen doet sterk je elkaar in het geloof. Na het gebed mogen de kinderen naar voren komen. Elf kinderen luisteren naar wat de dominee hen wil vertellen. Die begint te praten over of ze al of niet met vakantie zijn geweest. Hij krijgt geen reactie. ‘Vind je het nou leuk als ik wat tegen je zeg?’ De dominee geeft zelf het antwoord: ‘Niet echt hè?’ Hij wenst ze een fijne kindernevendienst.
Uit 2 Timoteüs 4 leest de dominee de verzen 1-8. Lied 122 uit de bundel ‘Geroepen om te zingen’ wordt gezongen. ‘In vakantietijd zou je wensen dat het in de kerk ook wat luchtiger is’, zo begint de dominee zijn verkondiging. Niet te zwaar, zoals u nu gekleed bent. Vorige week lukte het, toen was de tekst: ‘Ga nou maar even rusten’. Dat heeft misschien geholpen want het was rustig in het dorp. Vandaag gaat het over minder luchtige zaken. U hebt dat gemerkt aan het gelezen Schriftgedeelte. In de afgelopen weken was de dominee betrokken bij mensen die zijn overleden en bij hen die gaan overlijden. Van het ene moment op het andere krijgen mensen een slechte boodschap en moeten dan loslaten. Niemand weet wanneer hij gaat sterven. Mensen vragen zich wel eens af: ‘ Hoe zou ik in zo’n situatie reageren?’ De dominee heeft een paar keer meegemaakt dat mensen met onvoorstelbare moed en innerlijke kracht loslieten waar ze van hielden. Je hoort wel eens dat mensen zeggen: Dat kan ik niet. Nou, dat weet je niet. Het leven ontwapent je.
Rust, zekerheid en vertrouwen, waar komt dat vandaan? Paulus kende dat ook. Hij schrijft: ‘Maar ik heb de goede strijd gestreden, de wedloop volbracht, het geloof behouden. Nu wacht mij de krans van de gerechtigheid die de Heer, de rechtvaardige rechter, aan mij zal geven op de grote dag; en niet alleen aan mij, maar aan allen die naar zijn komst hebben uitgezien’. Wat een zekerheid. Kun je dit wel zeggen? Er is geen spoor van twijfel. En kunnen mensen onder ons, misschien met andere woorden, dat ook wel zo beslist zeggen? Er zijn mensen die in hun leven nooit zo beslist spreken. Paulus zegt ergens anders: Alle roem is uitgesloten, er is weinig om trots op te zijn. Paulus is doordrongen van eigen kleinheid en zwakheid. Toch zegt hij tegen Timoteüs deze woorden. Waarom is hij zo overtuigd? Hij zegt niet dat hij dat door zijn leven verdiend heeft, wat hij in zijn leven gedaan heeft, heeft er niets mee te maken.
Ook mensen onder ons vragen zich af hoe moet ik God onder ogen komen met alles wat ik in mijn leven heb gedaan. Waarom heeft Paulus die zekerheid? Hij schrijft op waar het op aankomt: Hij ziet op Jezus, hij heeft naar Zijn komst uit gekeken. Daarop rust zijn vertrouwen. Ondanks de momenten waarop hij tekort schoot is hij op Jezus blijven zien. Dat geeft hem de zekerheid dat hij na zijn dood terecht komt. Heel dicht bij God en bij Jezus. Zijn leven wordt voltooid. Het Evangelie spreekt niet van het einde maar van voltooiing. De mens is niet bestemd voor het dodenrijk maar voor het Koninkrijk van God. Jezus, de zoon van God, is de weg tot het ware geluk. Na het amen van de preek wordt lied 534 gezongen. Er is geen mededeling van overlijden, daarom ook geen lied om te zingen. Maar vanmorgen doen we dat wel want het opgegeven lied past bij de overdenking en bij hen waarvan we weten dat ze spoedig los moeten laten. Uit de Evangelische liedbundel worden de verzen 1,3 en 5 van lied 147 gezongen, ‘Heer, ik hoor van rijke zegen’. Na de gebeden volgt de collecte, de kinderen komen weer binnen, de slotzang is gezang 464 waarna de Zegen wordt uitgesproken. Er is na afloop gelegenheid om een kopje koffie, thee of fris te drinken. De meeste kerkgangers van de beneden goed gevulde kerk verlaten de kerk. Ik zie de dominee nog even naar de twee manen die de beamer en kerkbeeld bediend hebben lopen. Misschien zegt hij dat deze dienst in het archief mag worden opgenomen?