Tegen zeven uur ’s avonds rij ik met een zwager en zijn dochter mijn geboortedorp Zuidlaren binnen. We gaan naar de Synagoge. Vlak na de Tweede Wereldoorlog zat er een fietsenmaker in en later een kleine garage. Ik ben er nog nooit in geweest. Maarten Peters doet er vanavond zijn voorstelling ‘Bevroren Tranen’. In zijn verhalen en liederen is ook ruimte voor beelden van de bevrijding van Zuidlaren op 13 april 1945. Dat is de reden om naar het dorp waar ik in 1969 definitief uit vertrokken ben te gaan. De voorstelling heeft me geraakt en ontroerd. Dan weet je weer waar we van bevrijd werden en wat de keuzes waren die gemaakt moesten worden. Als ik de kleine Synagoge binnen loop hoop ik Zuidlaarders te zien met wie ik ben opgegroeid. Na 46 jaar zijn de gezichten veranderd, ik herken niemand. Maarten noemt aan het begin een naam van een aanwezige. Die ken ik, toen mijn vader voorzitter van het schoolbestuur was is hij benoemd. Hij was onderwijzer in Marrum. Na afloop een praatje gemaakt. Er zijn 40 zitplaatsen, die zijn bezet en dat geeft een intieme sfeer. Voor de Heilige Arke hangt een projectiescherm, de te zingen teksten worden ondersteund met beelden. De bima is opzij geschoven, de sjoel is sinds de restauratie in 2007 in gebruik bij de Progressief Joodse Gemeente Noord Nederland. Ik heb een keppeltje in mijn jaszak, maar geen enkele man draagt een hoofdbedekking. De liedteksten zijn te volgen op het scherm, de verbindende tekst bestaat uit verhalen. Maarten Peters treedt jaarlijks op tijdens de 4 mei herdenking in kamp Westerbork. Hij maakt vanavond een totaal verhaal over de geschiedenis van deze Synagoge, over de 15 Joden uit Zuidlaren die in vernietigingskampen vermoord zijn, over de verschrikkingen in de concentratiekampen, hij leest een verhaal van een vrouw die in kamp Ravensbrück een kind, vier pond, krijgt maar er is geen couveuse. Na vier weken overlijdt het. Hij somt grote getallen op, maakt een lied voor een gesneuvelde soldaat die in het Jonkersbos begraven ligt. In een video vertelt een vrouw hoe ze de oorlog door gekomen is, er zijn bewegende beelden van de intocht van de Canadezen in Zuidlaren op 13 april 1945. De liedteksten zijn prachtig. Op zijn website heeft Maarten Peters er verschillende gezet. Zie: http://bevrorentranen.squarespace.com/ De liederen grijpen je aan, vragen komen langs die mensen zich stellen. Zoals bijvoorbeeld in het lied ‘Wat zou ik doen’.
ALS IK MERK DAT MIJN WERELD ZIJN ONSCHULD WEER VERLIEST
HET GIF ZICH WEER VERSPREIDT
WAT ZOU IK DOEN?
HET KWAAD TERGEND LANGZAAM DE MENSEN WEER VERLEIDT
EN HET ZWARTE SCHAAP WEER WORDT BENOEMD
ALS IK ZIE DAT DE PRIJS DIE DEZE WAANZIN VERLANGT
DOOR DIE EENLING WORDT BETAALD
ALS IK MERK DAT DE WAARHEID WEER VERDWAALT
ZOU IK MIJN OGEN SLUITEN, ZOU IK NET DOEN ALSOF IK HET NIET ZIE
EN HOU IK DE WERELD BUITEN, ZOU IK DENKEN “GOD ZIJ DANK, IK BEN HET NIET”
OF ZOU IK MIJN ANGST WEGSCHREEUWEN
EN PAK IK DIE KLAUW VAST DIE NET DE ONSCHULD SLOEG
GEEN LAFAARD OF HELD, MAAR HET ENIGE DAT TELT
BEN IK MENS GENOEG
ALS IK MERK DAT HEEL STIEKEM EEN DUISTER PLAN ZICH ONTVOUWT
MAAR IKZELF BLIJF BUITEN SCHOT
WAT ZOU IK DOEN?
ALS HET ALLEEN MAAR IS TEGEN DIE EENLING DIE OP STRAAT WORDT NAGEJOUWD
EN DE ANGST WEER WINT VAN HET FATSOEN
ALS IK HOOR DAT ER IEMAND UIT ZIJN HUIS WORDT GESLEURD
OM EEN REDEN DIE NIEMAND SNAPT
ALS IK MERK DAT DE ONSCHULD WEER WORDT VERTRAPT
ZOU IK MIJN OGEN SLUITEN, ZOU IK WACHTEN TOT DE HEMEL OPENSCHEURT
EN HOU IK DE WERELD BUITEN, ZOU IK DENKEN “ZOLANG HET MIJ MAAR NIET GEBEURT”
OF ZOU IK DAT BEEST VASTGRIJPEN
EN SPRING IK ERTUSSEN VOORDAT HET KWAAD ZICH SAMENVOEGT
LOOP IK DOOR, BLIJF IK STAAN, WAAR HET ALTIJD OM ZAL GAAN
BEN IK MENS GENOEG
WAT ZAL MIJN ANTWOORD ZIJN
BEN IK DAAROM MISSCHIEN ZO BANG
MAAR DAN INEENS ZIE IK JOU EN DAT GEVOEL VERDWIJNT
JOUW KRACHT ZOVEEL STERKER DAN MIJN ANGST
KOM HOU MIJN OGEN OPEN EN LAAT ME ZIEN DAT WAT JIJ AL DIE TIJD AL VROEG.
ALS DE VRAAG WORDT GESTELD, IS ER MAAR ÉÉN DING DAT TELT
“BEN JE MENS GENOEG”
-
Recente berichten
Recente reacties
- Jan Schild op ‘Asielcrisis’, interview met Gauck en Micha Nederland
- Jan Schild op De Troonrede
- Jan Schild op Weemoed en verlangen
- Jan Schild op Vandaag 65 jaar geleden.
- JASCHILD op Plasterk geen minister-president
Archieven
- november 2024
- september 2024
- juli 2024
- juni 2024
- mei 2024
- februari 2024
- januari 2024
- november 2023
- augustus 2023
- april 2022
- februari 2022
- september 2021
- augustus 2021
- juli 2021
- juni 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- april 2020
- maart 2020
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
Categorieën
Meta
Heel mooi Tijme.
Bedankt
Jan
Goed, heel goed zo te gedenken. Prachtige tekst! Wanneer je het leest krijg je kippenvel.
Fijn dat te kunnen lezen op uw website.
Groetjes
Cathy en Theo