De nasleep van Lübeck

Mijn ontslagbrief uit de Universiteitskliniek van de deelstaat Sleeswijk-Holstein is een uitvoerig rapport dat uitslagen van de onderzoeken bevat. Het is gericht aan ‘den weiterbehandelnden Artz in den Niederlanden’. Ik zal dus contact moeten opnemen met mijn cardioloog in he MST in Enschede. Dat betekent dat mijn ICD eerst moet worden uitgelezen. Op 29 aug. 2016 bel ik het Thoraxcentrum in Enschede. Men meldt zich met ‘secretariaat cardiologie’. Ik vertel wat er aan de hand is. Het antwoord is kort maar krachtig. Eerst naar de huisarts om onderzocht te worden op de eventuele aanwezigheid van de MRSA-bacterie. Dus maak ik direct een afspraak met mijn huisarts.

Op dinsdagmorgen 30 aug. neemt de huisarts op vier plaatsen op mijn lichaam een monster af met een wattenstaafje. Dat moet een week op kweek staan. Volgende week dinsdag kan ik de uitslag opvragen. Ook spreek ik met hem wat mij is overkomen en wat de mogelijke oorzaak zou kunnen zijn. Drie dagen voor mijn vertrek naar Lübeck ben ik begonnen, uit preventief oogmerk, met het slikken van een anti-allergie pil. Ander eten, hotelkamers en reizen in een bus, je weet maar nooit. Wel werd ik zeer suf van die pil. En op die eerste dag van de reis was het stil zitten in de bus, het laatste stuk drieënhalf uur achter elkaar. Na aankomst in Lübeck even naar de hotelkamer en dan een stadsrondleiding. Dat was staan, staan en nog eens staan. Langzaam wandelen naar een volgend punt waar uitleg wordt gegeven. Staan, staan en nog eens staan. Dat eindigde op de Markt. Toen gebeurde het. Misschien was het iets dat mensen van mijn leeftijd niet onbekend is. Wanneer men voorover staat in de tuin om wat onkruid weg te pakken en te snel rechtop gaat staan dan bevangt velen een lichte duizeligheid. Mijn huisarts acht zoiets in combinatie met het middel dat ik slikte zeer wel mogelijk. Ik nam het wel op de ochtend van het vertrek, de volgende morgen in het ziekenhuis heb ik het niet genomen. In de loop van de middag voelde ik me fit en wilde weg uit het ziekenhuis. Dat heeft nog even geduurd. De huisarts overhandig ik een kopie van het rapport van het Universiteitsziekenhuis in Lübeck.

Op 6 sept. jl. bel ik met de huisartsenpraktijk. Het MRSA-onderzoek is negatief. Dat betekent dat ik deze bacterie, ook wel ziekenhuisbacterie genoemd, niet bij me draag. Een dag later bel ik het Thoraxcentrum in Enschede. Het duurt lang voor ik iemand aan de lijn krijg. Minstens 20 minuten. Als dan iemand zich meldt is het zaak irritatie te verbergen en blij te zijn dat er iemand is die me gaat helpen. De secretaresse is een nieuwe collega aan het inwerken, ze zal me doorverbinden. Weer hoor ik de kiestoon. Ten langen leste komt er iemand aan de lijn die zegt dat ik word teruggebeld. Dat gebeurt in de loop van de middag. Keurig meld ik dat het MRSA-onderzoek negatief is. Ik licht verder toe wat er aan de hand is. Het is niet nodig dat ik de reis naar Enschede maak. Ik krijg voor begin volgend jaar een oproep voor mijn jaarlijkse controle. Het originele rapport van de UKSH, Universiätsklinikum Schleswig-Holstein, zal ik per gewone post aan het secretariaat verzenden.