Het 13e Buffet van Nix

De titel van dit stukje zou kunnen doen vermoeden dat het om een etentje gaat dat niet al teveel voorstelt. Want Nix wordt uitgesproken als niks. Niets is minder waar. Het gaat om een voortreffelijk maal, slechts eens per jaar opgediend in ‘de Waag’ te Boxtel. Als regel tijdens de aprillunch van de Vereniging Officieren Cavalerie. Van de vier maandelijkse tafels, die te Den Haag, Zutphen, Soest en Boxtel, organiseert alleen die te Boxtel een Indische rijsttafel. Nix is de naam van de schrijver van een kookboekje met gerechten voor een Indische rijsttafel. ‘Kooksels, Krabbels, Kronkels en Konterfeitsels van een Kavalerist’ bevat diverse gerechten uit de Indische keuken en het boekje is opgevrolijkt met prachtige tekeningen. Robbert Jan Nix heeft zijn kunstzinnigheid niet alleen bewezen met dit boekje maar heeft ook de logo’s voor de dassen van Boxtel en Zutphen getekend. Boxtel heeft er een ‘Gilde van Dassendragers van Boxtel’ aan overgehouden, de das van Zutphen is gemaakt ter gelegenheid van het 75 jarig bestaan van de lunch te Zutphen in 2015. In dec. 2017 heeft hij een kloek boek over zijn leven uitgegeven, ‘Gallopades, Sprongen en Sche(r)tsen van Nix’. Henk Adelaar is er trots op in bezit te zijn gekomen van een exemplaar en laat het op terras aan een ieder zien.

Ook dit jaar is het heerlijk weer, het aperitief kan op het terras worden genuttigd. Dat is wat betreft aankleding kaler dan in vorige jaren. De platanen stonden vorige jaren vol in het blad. In de afgelopen herfst en winter is de Markt heringericht. De platanen zijn een paar meter verplaatst en ze zijn geknot. De groepsfoto is derhalve niet omlijst door gebladerte maar door kale stammen. Dat drukt de stemming niet, integendeel. Deze Dis is ook een reünie, er zijn wapenbroeders die hun presentie zouden kunnen opvoeren maar elkaar in ieder geval jaarlijks op deze lunch treffen. De gebruikelijke groepsfoto wordt gemaakt, een onderdeel van het programma. Nathalie, medewerkster van de Waag, weet dat ze gevraagd zal worden een foto te maken en neemt een trap mee. President, erepresident, tafeloudste, vier ereleden en een enkele generaal op de voorste rij. Ongeveer 50 wapenbroeders en een wapenzuster staan op de foto.

De lunch begint hierna, iedereen zoekt een plaats aan een van de tafels in de Winterzaal van het etablissement. De muziek van de Huzarenmars wordt ingezet en iedereen zingt het eerste couplet van het Huzarenlied mee. De zang wordt gedirigeerd, Robbert Jan Nix is op een stoel gaan staan, nadat hij eerst een grote rode zakdoek – ooit hier uitgereikt ter gelegenheid van een jubileum – op de zitting van een stoel heeft gelegd. Robbert Jan gebruikt een pollepel als dirigeerstok. Dick Soelaksana heet de aanwezigen welkom. Als eerste noemt hij Robbert Jan Nix, de naamgever van deze lunch, en vraagt zich af voor de hoeveelste keer deze lunch wordt gehouden. Ik heb het vermeld in de titel van dit verslag. Harm de Jonge, erelid van de VOC, is aanwezig, evenals twee bestuursleden van de VOC, Frans Fontein en Hans van Beek. De tafeloudste, de erepresident en de ereleden van deze lunch zijn aanwezig. Als Dick de erepresident noemt vraagt hij zich af waar Dirk van Zuidam zit, Dirk heeft tegenover hem aan tafel plaatsgenomen.

Er zijn vertegenwoordigers van andere tafels. Uit Leeuwarden is Johan Robijn aanwezig. Johan zien we in afwijkend tenue en Dick laat Johan dat toelichten. Johan staat met zijn caravan op een camping in de buurt om een langer verblijf met zijn vrouw voor te bereiden en heeft colbertjas, regimentsdas etc. vergeten mee te nemen. Per mail heeft hij Dick gevraagd in vrije-tijds kleding te mogen verschijnen. Het antwoord luidde: ‘Toegestaan’. Johan heeft wel plaatsgenomen aan wat bij een reguliere lunch de straftafel heet. Ook van de lunchtafels in Den Haag en Zutphen zijn vertegenwoordigers aanwezig. Dick heet Maarten Thijs welkom die vandaag voor het eerst aanwezig is. Maarten stelt zich even voor, hij is onder meer lid van het ere-escorte. Dick geeft hem rugnummer 269. Dan roept iemand dat er nog een novice is. Jeroen van Dijk is ook voor het eerst aanwezig. ‘Wat zijn je banden met de cavalerie?’, vraagt Dick. ‘Rugnummer 270’, antwoordt Jeroen. De soep wordt opgediend, de rest van het maal moet in een nevenzaal worden gehaald. De soep is een soto ajam met noedels en koriander.

Tijdens het nuttigen van de soep staat Dirk van Zuidam op en zegt dat tijdens de reünie van de SROC, eind sept. 2018, Mel van Ommen Kloek, Hans Pol en Wim Geul de inschrijving der deelnemers hebben geregeld. Mel en Hans hebben reeds een presentje ontvangen, Wim Geul is hier aanwezig en Dirk overhandigt hem, namens de reüniecommissie, een flesje wijn. Wim zegt hartelijk dank voor deze geste en vestigt de aandacht op het boek ‘Onze vergeten bevrijders’ dat Hans Pol heeft geschreven. Een klein deel van Oost- Nederland is over een smalle strook aan het eind van de oorlog bevrijd door Engelse troepen. In de geschriften en herdenkingen gaat het altijd om infanterieregimenten, maar ook Engelse cavalerie heeft aan de bevrijding deelgenomen. Hans Pol heeft dat onderzocht en in zijn boek daarover bericht. Volgend jaar zullen bij de 75jarige herdenking van de bevrijding in Borne en omgeving vertegenwoordigers van Engelse cavalerieregimenten aanwezig zijn. Het Fanfarekorps bereden wapens zal de muziek verzorgen, er komt een website met ook een IBANnummer waarop een financiële bijdrage ter bestrijding van de kosten kan worden gestort.

Na het voorgerecht nodigt Elise de deelnemers tafel voor tafel uit om in een nevenzaal de maaltijd opgeschept te krijgen. Van Elise heb ik een briefje gekregen met daarop enkele gerechten. Sabat Telor, Jam van Nix, Tikka Masala, Rendang, Daging Atjeh, Krokant Spek, zoet/zuur, Rijst Sambal en boontjes. Er waren meer gerechten, ik vroeg Elise om ze op een briefje te schrijven. Dat deed ze op een smal en kort briefje van Affigem en met bovengenoemde gerechten was het briefje vol. Gemoedelijk is de sfeer te noemen. Er is niemand die plotsklaps wat roept, niemand die een glas wijn aanbiedt, niemand die een bijzonder verhaal vertelt. Sommigen gaan voor een tweede keer wat halen, anderen gaan even buurten bij een andere tafel. Opeens is er meer geluid. Ik vraag me af of iemand de muziek heeft aangezet. John Manting is achter de piano gaan zitten en speelt een potpourri van krontjong muziek. Als ik hem er naar vraag zegt hij dat hij deze muziek opdraagt aan Robert-Jan Nix.

Er is toch nog een spreker. Rob Hiltmann, lid van het triumviraat, heeft de chef de cuisine, de erewachtmeester titulair Jurgen Bosmans, naar voren geroepen en spreekt hem toe. Hij bedankt hem voor de voortreffelijke maaltijd die hij met zijn medewerkers bereid heeft. Onlangs was Rob in een antiquariaat en zag daar een bijzonder boekje liggen. Dat is ‘Oma Keasberry’s Indische Keukengeheimen’. Rob zegt op voorhand dat dit gebaar geen kritiek is op het boekje van Robbert Jan, het is een aanvulling op de wijze lessen van Robbert Jan. Oma Keasberry werd begin 20^e eeuw geboren op Gombon, Midden Java, en sinds de vijftiger jaren was ze een begrip in culinair Amsterdam. Tien jaar stond ze in de keuken van haar eigen restaurant ‘DJOKJA’ en daarna was ze meer dan vijfentwintig jaar gastvrouw in haar eigen restaurant waar zij samen met haar zoon, dochter en schoondochter de kwaliteit van de gerechten nauwlettend in de gaten hield. Jarenlang vroegen de gasten om de recepten om zelf datgene te bereiden dat ze met zoveel smaak bij “Oma” gegeten hadden. Niet verwonderlijk als je weet dat zij het eten voor de ex-sultan van Pontianak moest bereiden als hij weer eens in Hotel Des Indes in Den Haag logeerde ; alsof zij daar geen goede koks hadden ! Na lang aandringen heeft zij een Indisch kookboek geschreven. Onder applaus neemt Jurgen het boekje in ontvangst.

Dick Soelaksana beëindigt tegen half drie de tafel. Hij vestigt de aandacht op het kookboekje van Robbert Jan, Kooksels etc., en ook op het recente boek van hem, Gallopades etc.. Robbert Jan heeft een fraai en fraai boek geschreven over ouders, hoe hij is opgegroeid en zijn militaire loopbaan. Twee aanwezigen bestellen het boek Gallopades bij Robbert Jan. Na de lunch nemen velen plaats op het terras en genieten nog van een kop thee of koffie of van een andere versnapering.